در برنامه «شب های فرهنگ» امشب موضوع «مسئله كثرت و وحدت» در كلام حجت الاسلام و المسلمین احمد مبلغی؛ استاد درس خارج و یكی از چهره‌های بین‌المللی حوزه علمیه قم و عضو مجلس خبرگان رهبری بیان می‌شود.

احمد مبلغی، مؤسس و رئیس مركز پژوهش‌های دینی تطبیقی التجدید در لبنان نیز می‌باشد.
نظریه وحدت در كثرت به‌مثابۀ پایه، خاستگاه و جایگاه شكل‌دهنده و زیرساخت تشكیل امت است. نظریه وحدت در كثرت از آیۀ شریفه إِنَّ هٰذِهِ أُمَّتُكُم أُمَّةً واحِدَةً وَأَنا رَبُّكُم فَاعبُدونِ(أنبیاء/92)، اخذ شده است. این آیۀ مباركه با احتسابِ واو نُه كلمه بیشتر ندارد: « إِنَّ»، « هٰذِهِ»، « أُمَّتُكُم»، « أُمَّةً»، « واحِدَةً»، «وَ»، «أَنا»، «‌رَبُّكُم» و « فَاعبُدونِ»، كه البته اگر «فای فَاعبُدونِ» را هم حساب كنید می‌شود ده كلمه. این آیه شریفه، طولانی و مفصل نیست. با این وصف، نظریه‌ای در درون این آیه نهفته هست كه بسیار نظریۀ فعالی است و امت باید بر اساس این آیه ده یا نُه كلمه‌ای بازسازی شود. این نظریه، نظریه وحدت در عین كثرت است. وحدت‌هایی كه در این آیه وجود دارد ـ كه البته باید به كثرت‌های آن هم توجه شود تا بعد بتوان خروجی گرفت ـ این‌ها هستند: وقتی اسم اشارۀ « هٰذِهِ» می‌آید، اشاره به یك وحدتی دارد؛ « أُمَّتُكُم»، ذاتا واحد است كه به جمع امت‌ها «امم» گفته می‌شود، یك وحدتی هم در این كلمه وجود دارد؛ در « أُمَّةً واحِدَةً» هم به وضوح تمام بر وحدت امت تصریح شده است.
خاستگاه، سیاق و حركت آیه بر اساس توجه دادن به وحدت است، خواه وحدت امت اسلامی‌باشد و خواه توحید و وحدت خدای این انسان‌ها و خدای این امت. «‌وَأَنا رَبُّكُم»، سخن از وحدت ربوبی و الوهی است؛ « فَاعبُدونِ»، پس من را عبادت كنید، سخن از وحدت عبودیت است.

در این برنامه وحدت در كثرت و سیاق ان بررسی می‌شود.
برنامه «شب های فرهنگ» را به تهیه كنندگی فریده گودرزی ساعت 21:30 روی موج اف ام‌ردیف 106 مگاهرتز از رادیو فرهنگ بشنوید.