برنامه آیش با موضوع معرفی روستاهای سراسر كشور به استان زنجان سفر می كند و در این برنامه روستای آلوارس معرفی می شود.
سرعین و چشمه های آب گرم مطبوعش سال ها است كه میزبان گردشگران متعدد از اقصی نقاط كشور هستند. اما كمتر كسی نام آلوارس را شنیده است و اغلب افراد با شنیدن چنین نامی گمان می كنند آلوارس جاذبه ای دیدنی در آن سوی مرزها و كیلومترها دورتر از ایران است. اما این روستای زیبا تنها 12 كیلومتر با سرعین فاصله دارد. البته اگر اهل ورزش های زمستانی باشید احتمالا درباره پیست اسكی آلوارس شنیده اید.
احتمالا اولین چیزی كه بعد از شنیدن آلوارس ذهن تان را مشغول می كند نام عجیب آن باشد. در كتاب سرعین در آینه قلم نوشته شده است كه در روستای سرسبز آلوارس باغ های وسیع و درختان تنومند روییده بود. نجاران درختان را قطع می كردند و از آن ها برای تهیه الوار استفاده می كردند و برای ساخت خانه به روستاهای اطراف می فروختند. به همین خاطر روستا را الوارستان نامیدند. مردم محلی نیز می گویند مردی در منطقه زندگی می كرد كه ادعا داشت وارث روستا است. پس از مرگش مردم فرزندانش را آل وارث نامیدند. نظریه دیگری كه گفته می شود این است كه اجداد روستا پارسیان بوده اند و زمان زیادی را در آن ساخته اند كه موجب شده آن را با نام آل پارس بشناسند.
موقعیتی كه آلوارس در آن قرار گرفته است به روستا زیبایی خاص بخشیده است. چشه های فراوان و آب هایی كه از آن جاری شده است هر بیننده ای را به خود خیره می كند. از جمله معروف ترین این چشمه ها می توان به چشمه مین بلاغ اشاره كرد ،در بهار گل‌ های ختمی، گون‌ های انبوه و لاله ‌های سرخ، شقایق ‌ها و … سراسر دشت ها را می پوشانند.
چشمه گورگور از دیگر دیدنی های توریستی منطقه است و 2420 متر بالاتر از سطح دریا در دل زمین جوشیده است. در مسیر رودخانه خیاو جاری می شود و از ارتفاع 12 متری سرریز می شود. آبشار را نیز گورگور نامیده اند و می توان در آن چشم اندازی جذاب از كوه های سبلان را به تماشا نشست.
گفتنی است ،مستند «آیش» كه به روستاهای ایران می پردازد و شنوندگان را با دیدنی ها و سبك زندگی در شهرهای كوچك و روستای های ایران آشنا می كند.
این برنامه را ساعت16:15 به همت گروه جامعه و‌ با تهیه كنندگی فریده گودرزی از رادیو فرهنگ بشنوید.