برنامه «نام آوران ایران زمین» این هفته به پخش گفتگوی اختصاصی «علی عظیمی نژاد» با « خسرو جعفرزاده » آرشیتكت و پژوهشگر موسیقی اختصاص دارد .
خسرو جعفرزاده، موسیقی‌شناس، معمار و نویسنده كتاب«موسیقی ایرانی»، روز پنجشنبه (27 تیر 98) بدورد حیات گفت
خسرو جعفرزاده متولد سال 1320 در همدان در سال 1339 بعد از اتمام دوره دبیرستان به شهر وین دركشور اتریش كوچ كرد. بعد از تحصیل معماری در دانشگاه فنی وین، در همان شهر به شغل معماری و طرح و نظارت ساختمان پرداخت.
آشنایی او با موسیقی از 12سالگی با مشق ویلن در اصفهان آغاز شد و تا 19سالگی در ایران ادامه داشت. دوران زندگی دانشجویی او (دیپلم مهندسی معماری در سال 1347) و نخستین سال‌های فعالیت شغل مهندسی معماری او در دهه پنجاه شمسی در وین، به غور و تحقیق در فرهنگ، هنر، موسیقی و به‌ویژه تاریخ هنر و فلسفه غرب گذشت.
رویكرد او به فرهنگ و هنر و موسیقی ایرانی از سال 1355 شروع شد؛ به‌ویژه آشنایی‌اش با هوشنگ ظریف، در سال‌های اقامتش در وین به مشق تار و شناخت ردیف‌های موسیقی ایرانی را نزد این استاد آموخت و بعد تأسیس انجمن هنرمندان ایرانی در وین، نشر فصلنامه ره‌آورد وین، هم‌نوازی در گروه شیراز، برگزاری كنسرت‌های موسیقی ایرانی در وین (آشنایی با استادان حسین علیزاده، محمدرضا شجریان، پرویز مشكاتیان، داریوش طلایی، علی‌اكبر شكارچی، محمدرضا لطفی، شهرام ناظری، سیما بینا، حمید متبسم، كیهان كلهر، ارشد تهماسبی و…) بررسی برای شناخت موسیقی ایرانی از سال 1358 شروع شد. كتاب« موسیقی ایرانی» شناسی به قلم او توسط انتشارات هنر موسیقی منتشر شده و به چاپ دوم رسیده است.
وی در گفتگویی كه در برنامه «نام آوران ایران زمین » از وی پخش می شود به به زندگی و سالهای اولیه مدرسه و بعد تحصیل در اتریش و پژوهشهاش در مورد موسیقی می پردازد.