بعد از مرگ كریمخان زند، آغا محمدخان قاجار در سال 1200 ه. ق در اول فروردین بر تخت سلطنت نشست و تهران را به‌عنوان پایتخت برگزید و «دارالخلافه» نامید. انتخاب تهران به‌عنوان پایتخت از سوی خان‌قاجار چند علت داشته كه مهم‌ترین آنها نزدیكی به اراضی حاصلخیز ورامین و مجاورت آن با محل استقرار ایلات ساوجبلاغ بوده‌ است، مضافا ایلات غرب ساكن در ورامین، یعنی هواخواهان وی در حوالی تهران اقامت داشتند و جز این، تهران با استرآباد و مازندران كه در حقیقت ستاد اصلی نیروهایش بود فاصله چندانی نداشت. در این دوره بر اثر موج حركت ایران به سوی غرب، تهران بیش از پیش آباد شد. این روال بیش از هفتاد سال ادامه یافت تا اینكه در بیست و یكمین سال سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، بر اثر فزونی جمعیت، وی تصمیم گرفت كه شهر را وسعت داده و شهری با نام خود در كنار تهران قدیم یا عتیق بنا كند. از این‌رو، در این روز برابر با یازدهم شعبان 1284ق كلنگ توسعه تهران و احداث شهر جدید با نام دارالخلافه ناصری را به زمین زد و از این پس، تهران به این نام خوانده می‏شد. به‌این ترتیب، شهر تهران از اطراف توسعه یافت و خندق‏هایی در جهات مختلف ایجاد شد. همچنین در هر طرف شهر، سه دروازه با شكل‏های زیبای مشرق زمینی و كاشی كاری و مناره كوچك ساخته شد و شهر وسعت یافت.
برنامه «شنیدنی های تاریخ» هر شب ساعت 23:15 به بازخوانی حوادث و رخدادها و ماجراهای جالبی كه در تاریخ ایران و جهان رخ داده است می پردازد این برنامه به تهیه كنندگی امیرحسین محمودی، نویسندگی مهرنوش محتشمی و اجرا ی رضا مستشار موج اف ام ریف 106 مگاهرتز از رادیو فرهنگ تقدیم علاقه مندان به تاریخ می شود.