مرآتی در این برنامه پس از ارائه ای كوتاه در مورد موسیقی كلاسیك به موسیقی دوران كلیسا پرداخت و گفت :

موسیقی قرون وسطی سبكی از موسیقی اروپایی است كه از زمان سقوط امپراتوری روم غربی تا دورهٔ رنسانس ادامه داشته‌است. خط زمانیِ این موسیقی از سال 500 میلادی تا 1400 میلادی به طول انجامیده‌است. موسیقی قرون وسطایی عصری از موسیقی غربی بود، كه دربرگیرنده موسیقی لیتوگرافی (كه به عنوان موسیقی مقدس شناخته می‌شده) مورد استفاده برای كلیسا، و موسیقی سكولار، (موسیقی غیر مذهبی) می شد.این دوره شامل موسیقی آوازی، مانند سرودهای گریگوری و موسیقی كر (موسیقی برای یك گروه خواننده)، موسیقی تك نوازی و موسیقی است كه از صدا و ابزار استفاده می‌كند (معمولا با سازهای همراه صداها) می باشد. در مراسم مراسم عشاء ربانی مجدداً از آخرین شام مسیح، به منظور ایجاد روابط معنوی بین انسان و خداوند از موسیقی استفاده شده‌است. این دوره با سقوط امپراتوری روم غربی در قرن پنجم آغاز می‌شود و بعدها در اوایل قرن پانزدهم به پایان می‌رسد.
او در ادامه در مورد زوال این نوع موسیقی صحبت كرد و گفت :
موسیقی غیر مذهبی با اشكال مختلف، توسط طبقات مختلف مردم در دوران باستان عرضه شد. اما بزرگان كلیسا در مورد موسیقی غیر مذهبی عقایدی داشتند، به همین دلیل واكنشی در مقابل موسیقی غیر مذهبی نشان داده و بارها این خواست خود را در نام های متفاوت ذكر كرده بودند. آنها معتقد بودند موسیقی غیر مذهبی، شیطانی است و همچنین سازنده رابطه با شیطان است.

او در پایان به موسیقی ایرانی اشاره كرد و گفت ، موسیقی ایرانی و دستگاهی ایران همچنان رو به اوج است و دلیل آن فعالیت موسیقیدانانی چون استاد مجید میركیانی، پرویز مشكاتیان و ... است كه سبب شدند ماهیت موسیقی سنتی ایرانی پس از گذشت سال ها حفظ شود. او همچنین افزود :
اگرچه این موسیقی ها طی سال ها دستخوش تغییراتی شده اما همچنان واجد اصالت است و ردیف های موسیقی ایرانی در آن شنیده می شود. به همین خاطر زوالی كه موسیقی كلیسایی بدان دچار شد، گریبان گیر موسیقی دستگاهی ایرانی نشد.