خاموشی و سكوت یكی از بزرگترین فضیلت های آدمی است تا به جایی كه یكی از بزرگترین عارفان ایرانی جلال الدین محمد بلخی مشهور به مولوی صفت خاموش را به عنوان تخلص شعری خود انتخاب كرده است.
نوشته: حسین نعمتی
برخی از افراد را می بینید كه در هر مجلس و محفلی حرف می زنند و خودی نشان می دهند آنهم خودی كه چیزی ندارد صرفا عرض اندامی می كنند تا شاید نزد بزرگان به حساب آیند .
خاموشی و سكوت یكی از بزرگترین فضیلت های آدمی است تا به جایی كه یكی از بزرگترین عارفان ایرانی جلال الدین محمد بلخی مشهور به مولوی صفت خاموش را به عنوان تخلص شعری خود انتخاب كرده است.
از منظر عرفانی فرد نباید در جایی كه بزرگی نشسته است خیلی صحبت كند و خودی نشان دهد بلكه عرفا معتقدند در چنین جایی فرد نه تنها نباید درازگویی كند بلكه باید صحبت خود را خیلی كوتاه و به شكل سوال مطرح كند.
مولوی می گوید :
چون به صاحبدل رسی خامش نشین/ اندر آن حلقه مكن خود را نگین
وربگویی شكل استفسارگو / با شهنشانان تو مسكین وارگو
هر جایی ادب خاص خود را دارد . ادب و آداب حضور در محضر بزرگان كم گویی و خاموشی است .
