از منظر مولانا موسی و فرعون جلوه¬هایی از وجود انسان است. موسی جلوه¬ای از بخش الهی/ملكوتی/آسمانی وجود انسان و فرعون جلو¬ه¬ی نفسانی و شیطانی وجود انسان است كه در تك تك انسان ها وجود دارد ،
نویسنده : حسین نعمتی
موسی و فرعون در هستی توست باید این دو خصم را در خویش جست
مولوی
بیشتر مردم وقتی كه داستان یا حكایتی می¬خوانند و می¬شنوند آن را فقط یك حكایت و داستان می پندارند كه اوقات فراغت ما را پر و حال روحی ما را كمی بهتر می¬كند. از همین رو همچنان در باور عمومی ، قصه و داستان هنوز آن ارزش و اهمیت را پیدا نكرده است. حتی در نظام آموزشی ما این باور عمومیت دارد و گمان می¬كنند كه خواندن قصه و داستان برای وقتی است كه از خواندن درس های سنگینی چون ریاضی و علوم خسته شده ایم و باید برای تنوع و نشاط ذهنی و روحی حكایت و داستانی بخوانیم، سپس برگردیم و دنباله كار جدی خود را بگیریم .
اما باید بدانیم كه همه داستان¬ها حتی داستان¬های تخیلی بهره¬ای از حقیقت دارد و نشان دهنده حالات و ویژگی های روحی و وجودی انسان است. بگذریم از برخی داستان¬ها كه از واقعی هم واقعی¬ترند.
در بیت بالا مولوی به همین معنا نظر دارد كه در خواندن تاریخ/روایت/داستان، مثلا در ماجرای حضرت موسی (ع) و طاغوت زمانش فرعون می¬گویند مپندار: كه این داستان تنها یكبار در تاریخ رخ داده است و دیگر تكرار نمی شود.
از منظر مولانا موسی و فرعون جلوه¬هایی از وجود انسان است. موسی جلوه¬ای از بخش الهی/ملكوتی/آسمانی وجود انسان و فرعون جلو¬ه¬ی نفسانی و شیطانی وجود انسان است كه در تك تك انسان ها وجود دارد ، و مدام یكی از این جلوه¬ها آدمی را به سوی خود می¬كشد و به همین دلیل همه¬ی ما گاهی پیرو موسای وجود و گاهی فرعون وجود می¬شویم . و تمام زندگی و عمر انسان صحنه¬ی این جنگ است.
