در برنامه «شب های فرهنگ» شنبه 4 دی، موضوع «من و جاودانگی» در گفت و گو با دكتر اسماعیل منصوری لاریجانی و دكتر غلامحسین ابراهیمی دینانی بررسی می‌شود.

در مورد تفاوت باقی و دائم باید گفت: دائم با انقطاع سازگار است، مثلا در مورد زمان مدام حال به گذشته و آینده به حال تبدیل می‌شود و در این دوام انقطاع است و یك قطعی بین دیروز و امروز و فردا وجود دارد. اما بقا با انقطاع سازگار نیست و در وجود خداوند انقطاع نیست. خداوند خالق زمان است و محیط بر آن و نكته مهم این است كه جاودانگی از سنخ بقاست و انسان ذاتا طالب جاودانگی است. موجودات عالم در لحظه زندگی می‌كنند و تنها موجودی كه غصه گذشته و غم آینده را دارد و به آن می اندیشد، انسان است، چون به گذشته می اندیشد، بر اساس تجربه برای آینده تصمیم می‌گیرد. انسان موجودی است كه می تواند در نقطه اوج پرواز كند.
انسان عاقل هوشمند و صالح به اوج پرواز می‌كند. انسان‌هایی كه در محسوسات می مانند و نمی اندیشند و تعقل نمی‌كنند، قدرت پرواز نخواهندداشت. عقل و عشق و یا علم و اراده می تواند باعث پرواز انسان به عالم ملكوت شود، همانجایی كه از آنجا به زمین فرود آمد. انسان تنها موجودی است كه چنین فرود و فرازی دارد و هنر تبدیل اعمال ناپایدار دنیوی را به جاودانگی نیز دارد. هر چیزی رنگ خدایی پیدا كند، جاودانه خواهدشد. اما انسان با چنین قدرت و علم، توانایی سیطره بر موجودات هستی را دارد، ولی بر كل هستی نه، انسان خودش زبان هستی است و اگر خدا بخواهد حرف بزند با زبان انسان حرف می زند، حتی اولیاء الهی وقتی صدای جمادات و نباتات را می‌شنوند، به زبان انسان می‌شنوند.
برنامه «شب های فرهنگ» را به تهیه كنندگی فریده گودرزی ساعت 21:30 روی موج اف ام‌ردیف 106 مگاهرتز از رادیو فرهنگ بشنوید.