مجموعه عكس «سی‌گاه»، رجوع به یكی از محبوب‌ترین و مهم‌ترین متون ادبی تاریخ این سرزمین یعنی شاهنامه‌ی حكیم ابوالقاسم فردوسی است.
مجموعه عكس «سی‌گاه» به شیوه‌ی عكاسی صحنه‌آرایی، ثبت شده و در قالب عكس‌هایی در قطع نسبتاً بزرگ به نمایش درآمده‌اند.
پازاگاردی آموزش جدی و فنی عكاسی را از سال 1396 در خارج از كشور آغاز كرده است. اما پیش از این‌كه به شكل فنی این هنر را بیاموزد به عكاسی گرایش داشت. این تمایل در كنار آشنایی جدی‌اش با شاهنامه‌ی فردوسی باعث شكل‌گیری مجموعه‌ی «سی‌گاه» شد. عكاس در گفتگویی در این‌بار می‌گوید: «عكاسی همیشه با من بوده است. اما از 1396 آموزش عكاسی را با دوره‌های تخصصی در نالج ویلج شروع كردم و پس از اتمام دوره‌های استودیو، پرتره، فضای باز و... به عكاسی صنعتی و عكاسی محصول در دبی پرداختم....»
هم‌چنین درباره آشنایی‌اش با شاهنامه اضافه می‌كند: «زمانی كه من نوجوان بودم، مادرم من را با شاهنامه آشنا كرد و در ایران با هم به فردوسی‌سرا كه مركزی برای شاهنامه‌خوانی است و استاد امیر صادقی آن را می‌گرداند، می‌رفتیم. بعدها در دبی به سرپرستی استاد نادر پهلوان، انجمن شاهنامه‌خوانی بانوان تشكیل شد و من یكی از 6 نفر اول اعضای این انجمن بودم.»
همین زمینه‌ها بود كه او را به سمت یكی از مهم‌ترین متون اسطوره‌ای تاریخ ایران سوق داد. با این‌حال پنداز پازاگادی می‌كوشد تا در نمایشگاه‌اش رویكردی به‌روز از شاهنامه ارائه و آن را به مانند یك متن زنده و مؤثر در زندگی روزمره بررسی كند. فؤاد نجم‌الدین، مدرس دانشگاه، در مورد این گرایش در نمایشگاه پازاگادی می‌نویسد: «اما همواره خوانش دیگری هم از اسطوره‌ها و نسبتشان با ما مطرح بوده كه میان زیست شهری معاصر من و همه این دلدادگی‌ها، نبردهای بزرگان پیوندی تر و تازه و معنادار پیش می‌نهد؛ این‌كه اسطوره‌ها را سیر روایت‌ها و رویدادهای پس هم در باره آدم‌های خاص ندانیم و به جای آن جوهر اسطوره‌ها را حال‌های روحی و قلب‌های ذهنی حاكم بر تصمیم‌ها و اندیشه و رفتار خود و افراد جامعه دریافت كنیم... سی‌گاهِ پندار پازارگادی، چنین دریچه‌ای را به شاهنامه فردوسی توسی گشوده...»
هنرمند در مورد این نگاه و نحوه‌ی كار با شاهنامه می‌گوید: «قصد من از انجام این پروژه این بود كه تصویر سنتیِ شاهنامه، یعنی همان تعریفی را كه با نام شاهنامه به ذهن اكثریت می‌آید تغییر بدهم، گویی در ذهنشان، شاهنامه، كتابی از هزار سال پیش است كه كاربرد امروزی ندارد و نشان بدهم كه اشعار شاهنامه در دنیای مدرن و امروزی هم كاربرد دارد. سعی كردم كه این پیام را بدون عناصر سنتی منعكس كنم تا جهان‌شمول باشد.»
پازارگادی برای این كار به سراغ شیوه‌ی عكاسی صحنه‌آرایی شده رفته كه این روزها گرایشی محبوب و جدی در عكاسی محسوب می‌شود. او در گفتگو توضیح می‌دهد كه تا چه اندازه در شناخت این شیوه و تكنیك‌های مرتبت با آن تلاش و هم از جنبه‌ی تكنیكی و نظری در این مورد پژوهش و تحقیق كرده است: «اگر طبیعی بودن عكس را نشان واقعی بودن عكس بدانیم باید در نظر بگیریم كه سال‌هاست كه در كتاب‌هایی مانند «فلسفه عكاسی» نوشته‌ی فولوسر ما به این نتیجه رسیده‌ایم كه عكس در واقع یك بازی رسانه‌ای از تصویری است كه پیش روی ماست، بنابراین در هرصورت عكاس هنگام مواجهه مشغول چیدمان است. میزانسن یا چیدمان در عكاسی مستند، همان چیزی است كه عكاس از صحنه انتخاب می‌كند. اگر عكاسی كارگردانی شده را در نظر بگیریم، چیدمان نقش بیش‌تری دارد؛ یعنی عكاس مثل كارگردان صحنه مقابلش را چیدمان می‌كند.»
مجموعه‌ی عكس‌های «سی‌گاه» از پندار پازاگادی از جمعه، 30 اردیبهشت تا 6 خرداد ماه در گالری با در معرض تماشای عموم قرار گرفت. این عكس‌ها به زودی در گالری در شهر دوبی هم به نمایش گذاشته خواهد شد.
