برنامه آیین سپاس در حوزه فلسفه، با محوریت یادبود دكتر محسن جهانگیری به همت مركز نشر دانشگاهی با همكاری خانه اندیشمندان علوم‌انسانی و دبیرخانه جشنواره بین‌المللی فارابی با حضور دكتر محمدرضا حسینی بهشتی، دكتر نصرالله حكمت و دكتر شهین اعوانی جمعه 12 مهرماه از رادیو .فرهنگ پخش شد.
محمدرضا حسینی بهشتی استاد فلسفه دانشگاه تهران به آشنایی‌­اش با استاد جهانگیری در سال 1362 اشاره كرد و گفت: در زمانی كه دانشجوی كارشناسی بودم استاد به ما درس تاریخ كلام و كلام را تدریس می­‌كرد، اینكه فردی بتواند تاریخ كلام را خوب تدریس كند بسیار مهم است. نكته دیگر نحوه تدریس ایشان بود كه نشان می‌داد كوله باری از تجربه معلمی را با خود دارد. در تدریس ایشان ویژگی‌هایی مانند شمرده سخن گفتن، پیوستگی كلام، برانگیختن كنجكاوی و... عیان بود. ویژگی دیگر دكتر جهانگیری این بود كه تا آخرین ماه‌های عمر بابركتش تدریس را ادامه داد.
وی در ادامه با اشاره به تسلط استاد جهانگیری بر عرفان و آثار افرادی مانند ابن‌عربی افزود: این تسلط ایشان قابل توجه است. اما مهمتر از اینها، درباره كلاس، درس و تدریس به ما معلمان جوان نكات بسیاری را تاكید می‌كرد كه زائیده توجه ایشان به كار تدریس بود.
بهشتی در بخش دیگری از سخنانش با تاكید بر اهتمام استاد به كار پژوهشی گفت: كار پژوهش را معادل كار تدریس جدی می‌گرفت. دركار پژوهشی به ویژه در كار تتبع بسیار كوشا بود. با ریزبینی و وسواس به دنبال موضوعات می‌رفت و منابع را پیدا می‌كرد. همچنین ایشان بسیار قدرشناس كار دیگران بود و در نقل قول‌ها بسیار دقیق و وسواس داشت ؛ همچنین ایشان هیچ وقت از طریق زبان كسی را نصیحت نمی‌كرد بلكه از طریق كردار و منش‌اش این كار را می‌كرد. روح جوان جستجوگر دكتر جهانگیری قابل تحسین بود.
نصرالله حكمت استاد فلسفه دانشگاه شهید نیز در ادامه این برنامه با بیان اینكه با مرگ دكتر جهانگیری به یاد خروج فارابی از بغداد افتادم گفت: فارابی نزدیك 50 سال در بغداد زندگی كرد، روزی كه از بغداد خارج شد شهر بغداد نفهمید كه ایشان از بغداد بیرون می‌رود. چرا كه زمانی هم كه در بغداد بود شهر بغداد نمی‌دانست كه فارابی در آن زیست می‌كند.
حكمت در ادامه بیان كرد: افتخارم این است كه شاگرد هموارهِ استاد جهانگیری هستم، نزدیك 15 سال در محضر ایشان شاگردی كرده‌ام. از تمامی ویژگی‌های خوب ایشان كه بگذرم باید بگویم كه منش حكیمانه ایشان بسیار قابل تحسین بود. در واقع استاد جهانگیری به مقام معلمی رسیده بود. معلمی این نیست كه فردی دانسته‌ها و معلوماتش را به فرد دیگر منتقل كند. معلمی یعنی اینكه فردی این قدرت را داشته باشد كه فرد دیگری را به مقام متعلم برساند و از او یك فرد متعلم بسازد. كسی كه متعلم است نیازی به شنیدن یا خواندن تنها ندارد، متعلم حتی در سكوت معلم هم می‌آموزد.
وی تبیین كرد در مرتبه‌ای كه بنده متلعم بودم و ایشان معلم می‌توانم آموزه‌های ایشان را در سه آموزه بیان كنم: 1- كمتر از آنچه هستیم دیده بشویم 2- كمتر از آنچه می‌دانیم بنویسیم، آنچه در كتاب محی‌الدین ابن عربی آمده درصد كمی از دانسته‌های ایشان است. 3- بیشتر از آنچه می‌گوییم رفتار كنیم. به راستی كه آنچه ایشان انجام می‌دادند یكصدم آن را نمی‌گفتند. وجه مشترك این سه آموزه وارد نشدن در عرصه غلبه، غوغا و جنجال است. این سه آموزه ما را در ساحت حضور می‌برد نه در ساحت ظهور. به راستی استاد جهانگیری از غوغا و جنجال به دور بود و این سه ویژگی را با رفتارشان به ما آموزش می‌داد.
شهین اعوانی عضو هیئت علمی موسسه پژوهشی حكمت و فلسفه نیز در ادامه با اشاره به اینكه در پشت آرامشی كه در استاد جهانگیری بود حكمتی نهفته بود گفت: در پشت آن همه حكمت بانویی وجود دارد كه ما در استاد جهانگیری آن را می‌بینیم. استاد جهانگیری نزد خانواده‌اش یك قداست خاص و مثال زدنی داشت.

وی به كار استاد جهانگیری درباره اخلاق اسپینوزا اشاره كرد و برخی از ویژگی‌های اسپینوزا را از قول استاد جهانگیری برشمرد و گفت: استاد جهانگیری اسپینوزا را نسبت به دكارت انتخاب می‌كند چون معتقد است هرچند هر دو عقل‌گرا هستند اما اسپینوزا می‌تواند الگوی جوانان باشد. همچنین اسپینوزا اندیشه‌های عرفانی دارد و متاثر از حكمای اسلامی است. یكی از مهم­ترین ویژگی‌های این كتاب روش تالیفی آن است.
دكتر محسن جهانگیری استاد فلسفه دانشگاه تهران، نویسنده و مترجم چندین اثر ارزشمند در حوزه فلسفه، عرفان و.... برگزیده دومین جشنواره بین‌المللی فارابی به عنوان پیشكسوت علوم‌انسانی ایران، چهره ماندگار رشته فلسفه در دومین همایش چهره‌های ماندگار؛ اول اردیبهشت‌ماه 1398 در سن 90 سالگی دار فانی را وداع گفت و در آرامش جهان ابدی آرمید.
آیین سپاس جمعه ها ساعت 17:00 روی موج اف ام ردیف 106مگاهرتز از رادیو فرهنگ پخش می شود.