برنامه فرزانگان فرهنگ كاری از گروه تولید و تامین رادیو فرهنگ است كه با حضور استاد داوود گنجه ای و استاد اردشیر كامكار در آیین بزرگداشت استاد محمدرضا لطفی به تحلیل آثار و شخصیت ایشان می پردازد.

داوود گنجه ای، نوازنده و موسیقیدان، در خصوص اینكه دو ساز دف و تار مدیون استاد لطفی هستند، گفت: صدای دف استاد بیژن كامكار صدای دیگری است؛ صدای عمیق و اصیل مردان كردستان و صدا سازش سوز خاص خودش را دارد، ساز دف از همان زمان با استاد لطفی رشد كرد و اكنون به یك ساز اصلی تبدیل شده، دف در واقع سازی برای ذكر بوده كه با فریادهایی كه از دل برمی آورد وجود خودش را به مبدا نزدیكتر می كند.
وی در خصوص نگاه های فكری و فلسفی استاد لطفی در حوزه موسیقی و حساسیت های ویژه ایشان نسبت به ساز تصریح كرد: استاد لطفی یكی از موسیقیدانان نامدار كشور و فردی چند وجهی است كه از زوایای مختلف می توان این وجوه را بررسی كرد، عشقش به هنر و بیان مسائل این حوزه عمیق و لایزال بود و در بدترین شرایطی وضعیتی را ایجاد می كرد كه بتواند هنر را عرضه كند.
این نوازنده كمانچه افزود: محمدرضا لطفی با كمك برادران كامكار و دوستان دیگر خط جدیدی در موسیقی ایجاد كردند كه همان موسیقی است كه ما به آن افتخار می كنیم و از هر جایی كه صدای آن به گوش برسد برای ما غرورآفرین است.
گنجه ای در خصوص حالات استاد در نواختن ساز و تاثیر آن بر نوای ایجاد شده، بیان كرد: صدای ساز صرفا نواختن نت ها در كنار هم نیست بلكه یك انسان عاشق و شیدا می خواهد و استاد لطفی یك شیدای واقعی بود و آثاری خلق كرد كه ماندگار شده است. در اجرای برنامه ها همه جوانب فرهنگی و اجتماعی را درنظر می گرفت ،استاد لطفی شاگردی موسیقیدانان بزرگ مملكت را كرده است و همیشه علاقمند به یادگیری و آموختن و به دنبال ارائه كارهای بسیار خوب بود. به عقیده بنده استاد لطفی بعد از انقلاب یكی از بی نظیرترین موسیقیدانان در قسمت های مختلف بوده است.
وی در خصوص همكاری هایش با استاد لطفی توضیح داد: همكاری ما دوستانه و برادرانه بود و هیچ گونه حسادتی نسبت به یكدیگر نداشتیم بزرگان ما به نوعی ما را در این عرصه تربیت كردند كه به یكدیگر علاقه مند بودیم و اتحاد و همكاری شعار استاد لطفی بود.
این موسیقیدان با اشاره به اینكه هنر باید انسان را پالایش كند و روح انسان به گونه ای شود كه عیب ها را نادیده گرفته و حسن ها را ببیند، گفت: استاد لطفی این صافت را داشت، وی بسیار خوب ساز می زد، ردیف ها را می دانست، شعر را خوب می شناخت، معلمی دلسوز و آهنگساز بی نظیری بود كه به مملكت خودش خدمات بسیاری كرده است.
در ادامه این برنامه اردشیر كامكار، نوازنده و موسیقیدان، در خصوص زندگی استاد لطفی گفت: بنده در سن 10 سالگی اولین بار با استاد لطفی آشنا شدم زمانیكه كه ایشان برای نواختن تار نزد پدر بنده آمده بودند و یكی از كارهای زنده یاد علینقی وزیری را با تار اجرا كردند كه بنده از این ساز زدن بسیار لذت بردم.
وی بیان كرد: استاد لطفی برای سپری كردن دوران سربازی در كوه های اورامانات بودند كه پدرم ایشان را به سنندج دعوت كرد تا در كنار ما زندگی كنند كه آشنایی ما از آنجا آغاز شد و هر روز از صدای ساز زدن استاد لطفی بسیار لذت می بردیم.