این كتاب ششمین جلد از مجموعه تاریخ شفاهی امام موسی صدر، گرداوری شده توسط «طیبه ولی بغدادی»، است كه به خاطرات شش نفر از چهره‌های حوزه اندیشه و ادب ایران می‌پردازد.
خاطرات استاد غلامحسین ابراهیمی دینانی، استاد احمد احمدی، استاد غلامرضا اعوانی، استاد فتح‌الله مجتبایی، استاد محمد مجتهد شبستری و استاد مهدی محقق از امام موسی صدر طی جلسات متعدد مصاحبه و گفت‌وگو گردآوری و در این كتاب تدوین و در اختیار علاقه‌مندان به تاریخ شفاهی زندگی و فعالیت‌های امام صدر قرار گرفته است.
در پیوست‌های كتاب به فراخور مطالبی كه در گفت‌وگوها آمده چند مقاله برای ارائه اطلاعات بیشتر منتشر شده است. مقاله‌ای درباره «مجله درس‌هایی از مكتب اسلام»، مقاله‌ای درباره «رمضان صلاح‌الدین الصاوی شاعر و ادیب مصری» و متن مقدمه امام موسی صدر بر كتاب تاریخ فلسفه اسلامی نوشته هانری كربن.
«طیبه ولی بغدادی» در گفتگو با برنامه «سیم و زر» رادیو فرهنگ در توضیح تاخیر ده ساله در انتشار این كتاب گفت: این پروژه سال 89 با مصاحبه با "دكتر مجتبایی" آغاز شد و قطعاً باید پیدا كردن افرادی كه با امام موسی صدر خاطره مشترك داشتند را با دقت و آرامش پیگیری و مصاحبه ها را جمع آوری می كردیم، و در نیمه راه بود كه دریافتیم باید اسامی و محتواهای مطرح شده در خاطرات افراد مختلف را باهم مقایسه كنیم و تطبیق دهیم و این مجموعه خاطرات را به صورت منطقی و معنادار كنار هم قرار دهیم،
وی افزود: از طرفی هم بالا بودن سن اكثر افرادی كه با امام موسی صدر خاطره داشتند خاطرات را از طراوت و تازگی و دقت دور می كرد و این كار ما را سخت می‌كرد؛ چرا كه برای گویا شدن مصاحبه ها باید در اسناد و مصاحبه های دیگر، تواریخ و شواهد را پیدا می كردیم و دقت و صحت گفته ها را قطعی میكردیم.
وی افزود: از سوی دیگر نیز تاریخ شفاهی و مصاحبه‌های این حوزه، باید در ذهن مصاحبه‌گر و تدوینگر این آثار، پخته و آماده شود.
وی همچنین در خصوص مصاحبه با "دكتر اعوانی" و به ویژه «دكتر دینانی» و بحث نقد اندیشه و گفتار امام موسی صدر گفت: دكتر دینانی با توجه به دیدار و حشر و نشری كه با "هانری كوربن" داشت، نقدی به این بحث وارد كرد، دكتر مجتبایی هم انچه كه از امام موسی صدر در ذهنش نقش بسته است، مربوط به دوران نوجوانی و جوانی و تحصیل در دبیرستان است و اگر ایشان می‌گوید " امام موسی صدر علاقه یا گرایش به نگاه صوفیان و عرفانی داشتند" این مربوط به دوران جوانی امام موسی صدر است، اما نظر دكتر دینانی در مورد امام موسی صدر مربوط به زمانی از زندگی اوست كه از حوزه و قم خارج می شود و وارد یك فضای بزرگتر شده و فضای دنیای اسلام را می شناسد و به سوریه و لبنان و عراق سفر می كند و با علمای اسلام و نه فقط علمای شیعه و حوزه نجف آشنایی و گفتگو داشته است؛ یعنی امام موسی صدر دكتر مجتبی مربوط به زمان دارالفنون و دبیرستان و كنكور خواندن است؛ امام موسی صدر كه مولانا می خواند نگاه باطنی هم دارد، ولی وقتی وارد فضای بازتزی می شود می بیند كه این برای جهان اسلام آسیب است و اصلاً نباید به این سمت برود و وارد نقد آن می‌شود این دوتا امام موسی صدر است كه البته درامتداد هم هستند و امام موسی صدر ای كه تكمیل شده و دارای نگاه بازتری شده است.
وی همچنین با اشاره به نقد "جمال عبدالناصر" در این كتاب گفت: در واقع اسم "رمضان صلاح الدین الصاوی" در مصاحبه‌ای با دكتر اعوانی بیش از همه مطرح شد، البته در حد یك سری خاطرات معمول كه آغاز گردآوری یكسری اطلاعات و خاطرات دقیق‌تر در مورد ایشان شد كه در پایان به آنچه كه در كتاب است برسیم.
وی افزود: «صلاح الدین» یك مبارز و یك شیعه دوآتیشه بود كه حتی آقای "خسروشاهی" به نوع شیعه گری و منتقد بود، او در ایران آرام بود و با كسی زاویه نداشت و به نگارش كتاب نیز پرداخت ولی كسی از او خاطرات پررنگ و منسجمی نداشت، او مبارزی در جهان عرب بود كه به خاطر تهدیداتی كه متوجه زندگیش بود زیر چتر امام موسی صدر به ایران آمد و در عین حال كه مبارزه اش را می كرد زندگی اش را هم داشت، امام موسی صدر را اینگونه می شناسیم كه مبارزان ایران علیه پهلوی در سایه حمایت ایشان در سوریه و لبنان در آرامش مبارزه می كردند؛ یعنی ما یك نمونه ای از یك رفتار متفاوت از امام موسی صدر را، شاهدیم.