در برنامه امروز استاد بهروز رضوی بخش هایی از زندگی نوش آفرین انصاری استاد كتابداری، عضو هیئت مدیره و دبیر شورای كتاب كودك را روایت می كند و از زندگی و فعالیت های وی می گوید .
نوش آفرین انصاری سال 1318 در شهر سیملا در هندوستان در دامنه‌ی هیمالیا به دنیا آمد. پدرش –عبدالحسین مسعودانصاری- كارمند وزارت امور خارجه بود و در روسیه و فرانسه درس خوانده بود. مادرش نیز دانش آموخته‌ی رشته‌ی آموزش پیش از دبستان بود.

او دوران كودكی و نوجوانی خود را به سبب پیشه‌ی پدرش در كشورها و شهرهای گوناگون از جمله سوئد، افغانستان، هلند، بلژیك، پاكستان، شوروی، انگلستان، سوئیس، رشت، تهران، اصفهان، شیراز سپری كرد و دوره‌ی دبستان و دبیرستان و دانشگاه را در این كشورها و شهرها گذراند.
رفت و آمد شخصیت‌های نامدار سیاسی، فرهنگی و ادبی به خانه‌ی آن‌ها و نیز دیدار و بهره‌گیری از دانش و تجربه‌ی بزرگان كشورهایی كه در آن‌ها زندگی می‌كرد، همچون راد كریشنان، نهرو، ایندیرا گاندی، یوری گاگارین، وزیر فرهنگ شوروی، محمد علی جمال زاده، سعید نفیسی، غلامرضا تختی و محمود نامجو، به او امكان داد تا به بینشی گسترده از جهان دست یابد و به دگرپذیری و انعطاف در برابر دشواری‌ها خو كند. خود او می‌گوید: «گوناگونی فرهنگ‌ها و باورها همیشه شگفت زده‌اش می‌كرد.»
نوش آفرین با خواندن كتاب «شاهزاده خوشبخت» اسكار وایلد همراه پدرش، شیفته‌ی این كتاب شد و آموختن زبان انگلیسی را با علاقه و پیگیری بیشتری ادامه داد. در یكی از سفرهای خانواده به تهران با مهدی محقق، كه به او زبان فارسی و عربی درس می‌داد، آشنا شد كه بعدها به ازدواج آن دو انجامید. بعد از بازگشت به ایران در مجله‌ی «راهنمای كتاب» ایرج افشار به كار الفبایی كردن نامه‌ها و فرم‌های اشتراك پرداخت.

پس از بازگشت خانواده به مسكو، پدر و مادرش، نوش آفرین را برای خواندن رشته‌ی مترجمی همزمان به سوئیس فرستادند. اما او به جای این رشته، كتابداری خواند (سال 1338) و پس از سه سال، فوق دیپلم كتابداری گرفت. در همین زمان با دكتر كراوس، یكی از بزرگترین مجموعه داران كتاب جهان آشنا شد و با او در حراج‌های بزرگ كتاب شركت كرد. مدتی هم در كتابخانه‌ی تخصصی یكی از چشم پزشكان شناخته شده‌ی سوئیس به كار پرداخت. در مسكو از شبكه‌ی كتابخانه های عمومی شوروی دیدار كرد. با این دیدار، ایده ی «كتاب برای همه» در ذهن انصاری شكل گرفت.

پس از بازگشت دوباره‌ی خانواده به هند به سبب ماموریت جدید پدر، تصمیم گرفت به كار داوطلبانه‌ی كتابداری در كتابخانه‌ای عمومی در مركز دهلی كهنه بپردازد. در همان آغاز ورود به هند با جواهر لعل نهرو دیدار كرد و او كه خانواده‌ی انصاری را می‌شناخت، برایش یادداشتی نوشت كه بتواند هر جا كه می‌خواهد كار كند. او به كتابخانه‌ای كه تصمیم گرفته بود در آن كار كند رفت، در بخش نابینایان آن كار كرد و با اتوبوس برای روستاهای پیرامون كتابخانه كتاب برد.

نوش آفرین انصاری پس از بازگشت به ایران، در سال 1342 برای جمعی از پایه گذاران شورای كتاب كودك، از جمله توران میرهادی، در مدرسه‌ی روش نو كارگاه كتابداری برگزاركرد و از همین هنگام سرنوشت او با توران میرهادی و شورای كتاب كودك گره خورد. در همین دوره بود كه با همراهی عباس بنی آدم كتابخانه‌ی سیاری را به یك بیمارستان روانی می‌برد و در آنجا برای بیماران كتاب می‌خواند. پس از شكل گیری طرح كتابخانه در روستا، انصاری برای آَشنایی با وضعیت واقعی روستاها به بازدید روستاهای پیرامون تهران رفت و سپس دستورالعمل ایجاد كتابخانه‌های روستایی را نوشت كه از نخستین نوشته‌های او به زبان فارسی است. او در سال 1343 راه اندازی بخش فنی كتابخانه‌ی مركزی دانشگاه تهران را به عهده گرفت. از سال 1347 تا 1350، پس از بازگشت از كانادا و گرفتن مدرك كارشناسی ارشد كتابداری، به تدریس دو درس «آشنایی با كتابخانه و كتابداری» و «مرجع» پرداخت و پس از تشكیل گروه كتابداری در دانشگاه تهران مدیریت این گروه به او واگذار شد.
در سی و دومین كنگره دفتر بین المللی كتاب برای نسل جوان (IBBY) در سال ٢٠١٠ نوش‌آفرین انصاری، دبیر شورای كتاب كودك به عضویت افتخاری دفتر بین المللی كتاب برای نسل جوان درآمد و از سوی هیات مدیره این دفتر لوح افتخار دریافت كرد. این لوح به افرادی كه یك عمر در راستای اهداف IBBY تلاش كرده اند اهدا می‌شود.

برنامه «چراغداران» را به تهیه كنندگی حسینی باغسنگانی و روایت بهروز رضوی ساعت 12:15 روی موج‌اف ردیف106 مگاهرتز از رادیو فرهنگ بشنوید .