در برنامه « چراغداران» كه شرح كوتاهی از زندگی مفاخر ادبی و فرهنگی كشورمان است امروز استاد بهروز رضوی بخش هایی از داستان زندگی حرفه ای رهی معیری؛ شاعر معروف و معاصر ایرانی را روایت می كند.
محمدحسن «بیوك» معیری در دهم اردیبهشت 1288 خورشیدی در تهران، چشم به جهان گشود.
وی با تخلص رهی از غزلسرایان معاصر ایران و از ترانه‌سرایان و تصنیف‌سرایان به‌نام است.
پدرش قبل از تولد رهی درگذشته بود. رهی معیری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان برد؛ آنگاه وارد خدمت دولتی شد و در مشاغلی چند خدمت كرد. از سال 1322 به ریاست كل انتشارات و تبلیغات وزارت پیشه و هنر - وزارت صنایع - منصوب شد. رهی پس از بازنشستگی نیز در كتابخانه سلطنتی مشغول به كار بود.
رهی از اوان كودكی به شعر و موسیقی و نقاشی دلبستگی فراوان داشت و در این هنرها بهره‌ای بسزا یافت.
رهی معیری در سال‌های آخر عمر در برنامه گل‌های رنگارنگ رادیو، در انتخاب شعر با داوود پیرنیا همكاری داشت و پس از او نیز تا پایان زندگی آن برنامه را سرپرستی می‌كرد.
مجموعه‌ای از اشعار رهی معیری با عنوان سایه عمر در سال 1345 به چاپ رسید. رهی بی‌تردید یكی از چند چهره ممتاز غزل‌سرای معاصر است. سخن او تحت تأثیر شاعرانی چون سعدی، حافظ، مولوی، صائب و گاه مسعود سعد سلمان و نظامی است؛ اما دلبستگی و توجه بیشتر او به زبان سعدی است.
رنگ عاشقانه غزل رهی، با این زبان شسته و مضامین لطیف تقریباً عامل اصلی اهمیت كار اوست، زیرا جمع میان سه عنصر اصلی شعر - آن هم غزل- از كارهای دشوار است.
از شعرهای معروف او، خزان عشق (به عبارتی همان تصنیف مشهور «شد خزان گلشن آشنایی» كه بدیع‌زاده آن را در دستگاه همایون اجرا كرد)، نوای نی، دارم شب و روز، شب جدایی، یار رمیده، یاد ایام، بهار، كاروان، مرغ حق است. یكی از اشعار زیبا و معروف او خلقت زن است كه در مذمت زنان سروده شده‌است. گزیده‌ای از این شعر در ادامه آورده شده‌است.
رهی معیری در سال 1347 خورشیدی در تهران بر اثر سرطان در 59 سالگی درگذشت. او در گورستان ظهیرالدوله شمیران به خاك سپرده شده است.
برنامه «چراغداران» را به تهیه كنندگی حسینی باغسنگانی و روایت بهروز رضوی ساعت 12:45 روی موج‌اف ام ردیف106 مگاهرتز از رادیو فرهنگ بشنوید .