ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی یا حكیم سنایی (473–545 قمری)، شاعر و عارف فارسیزبان قرون پنجم و ششم هجری بود.
من كیم كاندیشهٔ تو هم نفس باشد مرا
یا تمنای وصال چون تو كس باشد مرا
گر بود شایستهٔ غم خوردن تو جان من
این نصیب از دولت عشق تو بس باشد مرا
گر نه عشقت سایهٔ من شد چرا هر گه كه من
روی بر تابم ازو پویان ز پس باشد مرا
هرنفس كانرا بیاد روزگار تو زنم
جملهٔ عالم طفیل آن نفس باشد مرا
هز رمان ز امید وصل تو دل خود خوش كنم
باز گویم نه چه جای این هوس باشد مرا
چون خیال خاكپایت مینبیند چشم من
بر وصال تو چگونه دست رس باشد مرا
سنائی