طهماسب‌قلی بن رستم كلهر كرمانشاهی (زاده 1204 در كرمانشاه - در گذشته 1262 در تهران) متخلص به وحدت كرمانشاهی، ملقب به افصح‌المتكلمین، عارف و شاعر عصر قاجاریه بود.
بر باد فنا تا ندهی گرد خودی را
هرگز نتوان دید جمال احدی را
با خود نظری داشت كه بر لوح قلم زد
كلك ازلی نقش جمال ابدی را
جان‌ها فلكی گردد، اگر این تن خاكی
بیرون كند از خود صفت دیو و ددی را
در رقص درآید فلك از زمزمه عشق
چونان كه شتر بشنود آهنگ هدی را
ما از كتب عشق نخواندیم و ندیدیم
جز درس و خط بیخودی و بی‌خردی را
یا بوسه مزن بر لب مینای محبت
یا در خم توحید فكن نیك و بدی را
گل بزمگه خسروی آراست چو بشنید
از مرغ سحر زمزمه باربدی را
درویش به صد افسر شاهی نفروشد
یك موی از این كهنه كلاه نمدی را
یا رب به كه این نكته توان گفت كه وحدت
در كوی صنم یافته راه صمدی را
وحدت كرمانشاهی
