دكتر شریف لك زایی: امام موسی صدر، دین را اجتماعی، غیرانتزاعی و برای انسان میخواست

وی افزود: امام موسی صدر، معتقد بود كه انسان قرن 20 همان اندازه مخاطب قرآن است كه انسان صدراسلام بوده است، و با فهم خود قرآن را تفسیر می‌كند، و قطعا فهم انسان صدر اسلام ارجح نیست. مواجهه انسان قرن 20 با قرآن با توجه به فهم، دانش و تجربه بشری كه قطعا متفاوت از فهم انسان قرون اولیه است، می‌ باشد؛ كما اینكه فهمی كه خودش از مباحث قرآنی و آیات قرآنی دارد شاید در هیچ یك از تفاسیر نباشد.
وی همچنین امام موسی صدر را مفسری اجتماعی دانست و گفت: ورود ایشان به مباحث قرآن و آیات قرآن هم متفاوت از سایر مفسرین است، كه «آیات منتخب»را تفسیر كردند و از سوره های كوتاه آغاز كردند؛ یعنی بعنوان یك مصلح با درك شرایط و نیازهای جامعه، آیاتی را برای تفسیر برمیگزیدند كه پاسخی به دردها و نیازهای جامعه و مردم باشد.
وی در قیاس شیوه نگرش امام موسی صدر با «سید جمال الدین»، گفت: امام موسی صدر، درواقع تداوم راه سید جمال الدین است و می‌خواهد این مسیر تكمیل شود و هردو بزرگوار از مسیر تحول دولت و مسوولان، بدنبال تحول كارگزارن و مردم بودند.
وی تاكید كرد: نقطه اشتراك امام موسی صدر با سیدجمال، توقع و مطالبه دایمی از دولت و نهاد قدرت و نخبگان بود كه امكانات و رفاه را برای همه مناطق یكسان فراهم آورند، اما یك نقطه تفاوت هم با سید جمال داشت و آن حضورش در میان مردم است كه معتقد بوددر كنار توقع از نهاد قدرت، خود مردم نیز باید تغییر كنند.
وی همچنین با اشاره به تاكید امام موسی صدر به «تخلق انسان به اخلاق الهی» گفت: اخلاق در ارتباط با دیگری است و در تعامل با دیگران شكل میگیرد و اخلاق علاوه بر پاداش و پیامدهای اخروی، پیامدهای عینی، واقعی و اجتماعی امروزین را هم درپی دارد بی اخلاقی هم همینطور؛ یعنی ایشان در همه تفاسیرشان، نگاه اجتماعی را مورد توجه قرار داده است.
وی تاكید كرد: تفسیر ایشان مبنی بر «خود را متخلق به اخلاق الهی كنید» یك تفسیر اجتماعی است؛ بخاطر اینكه اخلاق یك ماهیت اجتماعی دارد كه در ارتباط با جمع و جامعه شكل میگیرد و پیامدهای اجتماعی نیز دارد.
وی در پایان بزرگانی چون امام موسی صدر، شهید بهشتی و شهید مطهری ... را نیاز جامعه امروز دانست و گفت: نگاه جامعی كه اینها به دین و بعد اجتماعی دین داشتند می‌تواند به ما در انتخاب مسیر درست كمك كند.