یحیی كبیر، نویسنده و پژوهشگر، در گفتگو با برنامه «هفت اقلیم» از رادیو فرهنگ، گفت: «حكیمی» اندیشمندی روشن، زاهد، عامل به علم و عدالتخواه بود.
وی افزود: سلوك ایشان، سلوك شیعی به تمام معنی بود و غرق در ساحت مقدس بعثت، غدیر، عاشورا، مهدویت و مرجعیت بود، و براستی توانسته بود بعثت را به غدیر، غدیر را به عاشورا، عاشورا را به مهدیت، و مهدویت را به مرجعیت كبری امام خمینی متصل كند.
وی افزود: درواقع ایشان مسیری را كه باید در فرهنگ اسلام و تشیع داشته باشیم، به تمام معنا رسم كرده است، و آثارش نشان می‌دهد كه ایشان محو در مرجعیت امام خمینی بود.
وی افزود: «حكیمی» حقیقتا تشیع را یافته بود و ولایت و غدیر و عاشورا در جانش نشسته بود و توجه فوق العاده اش به مساله «انتظار حضرت حجت» را در جلدهای آخر مجموعه «الحیاه» به روشنی می‌توان دریافت.
وی همچنین آثار «حكیمی» را منشاء اثر دانست و گفت: در دهه 50 با نگارش «حماسه غدیر» تكان عجیبی از حیث «شیعه شناسی» در حوزه های علمیه قم و مشهد ایجاد كرد و مجموعه «الحیاه» ایشان بویژه در مباحث؛ شناخت شناسی، مكتب شناسی، ارزش شناسی، و شناخت مهدویت، بواقع حایز اهمیت است.
وی در پایان با اشاره به آثاری چون؛ «حماسه غدیر» و «امام در عینیت جامعه» و ... گفت: «حكیمی» دستی چیره در ادبیات فارسی و نیز قلم بسیار توانایی داشت.
