به گفته فهرست نویس نسخ خطی كتابخانه ملی ایران، یكی از قدیمی‌ترین نسخ خطی آثار عطار كه نزدیك به دوره زندگی این شخصیت بلندنام ادبیات فارسی است، در كتابخانه ملی نگهداری می‌شود.
ه نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و كتابخانه ملی ایران، سید محمد صادق ابراهیمیان در روز بزرگداشت عطار نیشابوری از عارفان و شاعران ایران به تشریح مجموعه نسخ خطی این شخصیت بلندنام ادبیات فارسی پرداخت.
این فهرست نویس نسخ خطی كتابخانه ملی ایران درباره نسخ نفیس به جا مانده از عطار نیشابوری در گنجینه كتابخانه ملی گفت: در گنجینه اداره كل كتاب‌های خطی و نادر سازمان اسناد و كتابخانه ملی ایران، 18 نسخه خطی از آثار عطار از جمله كلیات، منتخبات و دیوان اشعار او نگهداری می‌شود كه ارزش پژوهشی قابل توجه‌ای برای محققان دارد.
فهرست نویس نسخه‌های خطی كتابخانه ملی اشاره كرد: البته در كنار این آثار مستقل؛ به سلیقه كاتبان و به فراخور احوال و اقتضا در قالب مجموعه‌هایی چون جُنگ، سفینه و تذكره به آثاری از این شاعر نامی برمی‌خوریم كه در بیش از 170 نسخه آمده و در كتابخانه ملی نگهداری می‌شود.
ابراهیمیان در تشریح برخی از مهمترین نسخ خطی آثار عطار در كتابخانه ملی عنوان كرد: یك نسخه خطی از «منطق‌الطیر»، كتابت به سال 867 هجری قمری در كتابخانه ملی نگهداری می‌شود كه دارای تذهیب زیبا بوده و این نسخه خطی با جدول كشی دولایه زر و جوهر آب لاجورد نگاشته شده است.
وی ادامه داد: یك نسخه خطی دیگر كه شامل كلیات آثار عطار نیشابوری می شود نیز در كتابخانه ملی نگهداری می‌شود كه كتابت آن به سال 847 هجری قمری برمی گردد و توسط «محمد ابن حاجی طالب نیشابوری» كتابت شده است. این نسخه به دلیل آرایه‌های زیبایی كه دارد، احتمال می‌رود به سفارش یك شخصیت مهم حكومتی كتابت شده است و به نوعی نسخه خطی سلطانی است.
ابراهیمیان به دیگر نسخه خطی كلیات آثار عطار نیشابوری در كتابخانه ملی كه كتابت آن به شیوه «متن و حاشیه» و برای دوره تیموری است، اشاره كرد و گفت: كتابت این نسخه خطی متعلق به سال 862 ق است و شیوه كتاب آرایی آن برگرفته از مكتب هرات است.
وی به یكی از قدیمی ترین نسخ خطی آثار عطار نیشابوری كه مربوط به قرن هفتم هجری قمری و نزدیك به تاریخ و زمان زندگی عطار بوده اشاره كرد و گفت: این نسخه بر روی كاغذ اعلای سمرقندی با خط نسخ پخته ای كتابت شده كه به علت افتادگی در آغاز و انجام تاریخ دقیق كتابت و نام كاتب معلوم نیست. اما از رسم الخط و نوع كاغذ برمی‌آید كه در همان قرن 7ق. نگاشته شده است. این نسخه پیش از این در تملك زنده یاد استاد دكترصادق كیا بوده است.
منبع: مهر
