27 آذر مصادف با سومین سالگرد درگذشت مرحوم استاد جعفر والی كارگردان و بازیگر عرصه تئاتر است كه در این راستا برنامه نام آوران ایران زمین رادیو فرهنگ گفتگویی از ایشان از سال 93 را پخش كرده است.
استاد جعفر والی در خصوص دوران كودكی خود گفت: بنده از كودكی گرایش شدیدی به شعر داشتم و در رشته ادبیات نیز تحصیل كردم و حس استعداد هنری در خانوداه ما وجود داشت به غیر از بنده همه افراد خانواده دارای خط خوش بودند و من این شانس را داشتم كه در یك خانواده فرهنگی متولد شدم.
مجری در سوالی عنوان كرد كه در یادنامه عبدالحسین نوشین شما مقاله ای داشتید كه شرح اولین ارتباطتان با ایشان بوده، آیا می توان گفت عبدالحسین نوشین اولین فردی بودكه شمارا به تئاتر علاقمند كرد چراكه بنده اینطور برداشت كردم كه تئاتر پرنده آبی اولین اثری بودكه شمارا به این حوزه ترغیب كرد؟ این اثر نه تنها من را تحت تاثیر قرار داد بلكه من را زیرورو كرد، من كودكی خیالباف بودم كه در طبیعت بزرگ شده و در این تئاتر چیزهایی دیدم كه غیرقابل تصور بود و همین امر مسیر من را به طرف تئاتر تغییر داد.
استاد والی ادامه داد: به قدری این تئاتر تاثیرگذار بود كه فیلمنامه مریم و میتیل نیز بر اساس آن نوشته شدو تاثیری برمن گذاشت كه در آن زمان فكر كردم تئاتر همین است و باید به این عظمت و تاثیر رسید.
جعفر والی در پاسخ به این سوال كه از لحاظ اندیشه چه كسانی بیشترین تاثیر را در زمینه تئاتر بر شما داشتند؟ گفت: یكی از استادانی كه تاثیر زیادی بر من داشت هایك كاراكاش بود كه به زبان های روسی، ارمنی و فارسی تسلط داشت و اولین كسی بود آثار ادبی ارامنه را ترجمه كرد نظم و اخلاق تئاتری در ایشان بسیار مشهود بود و یك استاد سختیگر اما مهربان بود و همچنین دكتر نامدار نیز یكی دیگر از افراد تاثیرگذار بودند و در مجموع اساتیدی خوبی داشتم اما این اساتید تاثیرگذار بودند.
وی با بیان اینكه در آن زمان جوانان تحت تاثیر ادبیات روس بودند، توضیح داد: یكی از كارهایی كه به طور مستمر باید مطالعه می كردیم نمایشنامه های منتشر شده یا نمایشنامه های روی صحنه بود كه در آن زمان در لاله زار 8 تماشاخانه بود و تئاترهای زیادی در آن به نمایش در می آمد و فضا تئاتری زنده و پر جوشش بود.
