حج در لغت به معنای قصد و هدف است و حاجی یعنی آنكه قصد دیدار خداوند را كرده باشد.
حج میراثی از ابراهیم خلیل(ع) است. آنكه جز خدا را به یاری نطلبید و جز از او نهراسید و جز برای او قدمی برنداشت.
نویسنده: ارسطو جنیدی
حج در لغت به معنای قصد و هدف است و حاجی یعنی آنكه قصد دیدار خداوند را كرده باشد.
حج میراثی از ابراهیم خلیل(ع) است. آنكه جز خدا را به یاری نطلبید و جز از او نهراسید و جز برای او قدمی برنداشت.
بر بالای منجنیقش نهاده اند. آتش در فاصله ای دورتر هر لحظه زبانه می كشد. در كتب روایات و داستان های انبیا آمده آتشی كه نمرود فرمان داد برافروزند چنان عظیم بود كه پرندگان در حال پرواز را نیز خاكستر می كرد.
شور و غلغله در میان جمعیت موج می زد. اما ابراهیم از همگان آرام تر بود. لبخندی بر لب داشت و دل در گرو عشق آنكه آفریننده است و نگهدارنده راستین.
امینِ وحی بر ابراهیم نازل شد:
- ای ابراهیم كمك نمی خواهی؟ تا چند لحظه دیگر در دل آتش پرتاپ خواهی شد... نمی خواهی من كمكت كنم؟
ابراهیم با همان ایمان استوارش كه كوه ها جا به جا شوند، ایمان او جا به جا نمی شود به جبرئیل لبخندی از سر محبت زد گفت:
- چرا... به كمك نیاز دارم ... اما به تو نیاز ندارم. نیاز من تنها به لطف و مدد خداوند بخشنده و مهربان است. او خود پشتیبان منست. من فقط به او توكل دارم... من تنها از او كمك می خواهم نه از تو كه فرشته اویی...
جبرئیل گفت: به راستی كه صفت خلیل شایسته توست ای پدر ایمان. از این آزمون الهی نیز سربلند بیرون آمدی. خداوند از تو خشنود است.
(( و ما به آتش فرمان دادیم كه ای آتش بر ابراهیم سرد باش ...))
چه لذت بخش است دوستی داشته باشی كه خالق تمامی عالم است... چه نیكوست چون ابراهیم باشی كه برای جلب رضای خداوندی خانه ای از سر عشق و با ظاهری از خشت و گِل ساخت. تا زیارتگاه اهل دل باشد. و بعد از تمام این كوشش ها باز هم از فداكردن فرزندش در راه جلب رضایت حضرت نور دریغ نورزید. اهریمن هفت بار بدو نزدیك شد و گفت: اخر این چه خداییست كه سر بریده فرزندت را از تو مطالبه می كند؟ و ابراهیم هربار با پاسخی از جنس ایمان اهریمن را دور می ساخت:
مگر تمام هستی و زندگانی خویش و خانواده ام و فرزندم را از او ندارم؟ مگر تمام هستی من جز به لطف او قوام یافته؟ پس اكنون كه جان فرزندم را مطالبه فرموده من كه باشم كه در برابر فرمان الهی گردن كشی كنم؟ و چه زیباست این صحنه كه با همراهی اسماعیل(ع) درخششی خاص یافته. اسماعیل نیز چون پدر، دل در گرو عشق خداوندی بسته و مطیع محض فرمان حضرت حق است. او نیز با میل و اشتیاقی فراوان تن به قربانی شدن می دهد. این صحنهء قربانی كردن فرزند، آن صحنه توكل محض به ذات حق تعالی در میان آتش، آن مجاهده برای ساختن خانه كعبه كه تار و پودش از عشق است و ظاهرش از سنگ، و ده ها آزمون دیگر كه ابراهیم را روی سپید والاقدر تاریخ انبیاء می سازد، و عشق فرزند او كه برترین و درخشان ترین مخلوق خدای كعبه است، محمد مصطفی (ص) به امر الهی و پیروی او از جد اعلای خویش، سنتی زیبا و عاشقانه را پایه می نهد به نام حج.
پس حج یعنی قصد دیدار حق... قصد دیدار نور...
احرام بستن در حج یعنی قدم در راه پی روی از محمد(ص) ابراهیم(ع) گذاردن. احرام بستن برای چند روز در حج قدم ابتداییست برای احرامی ابدی. آری اگر عهد بستیم كه در طول حج ظاهری از خودخواهی و خودبینی و غرور و دروغ و ریا و شرك و حسد و كینه و حرص احرام ببندیم، پس باید بدانیم كه حج ظاهری دوره آمادگی است برای تمام زندگانی ما. مگر نمی خواهی همواره قصد دیدار معشوق را داشته باشی؟ مگر نمی خواهی هر روز قدمی به رحمان رحیم نزدیك تر گردی؟ مگر نمی خواهی الی الابد حاجی باشی؟ پس بدان كه فرمان او منحصر به زمان محدود ده روزه و بیست روزه نیست... فرمان او همواره مطاع است برای هر دل عاشقی. پس اگر احرام بستی از هر صفت نكوهیده ای، اگر احرام بستی كه دیگر جز او را بندگی و اطاعت نكنی، بدان كه برترین عهد عالم را بسته ای اما تداوم آن عهد بسیار مهم تر و دشوار ترست... پس دیگر هرگز احرامت را مشكن... هرگز از احرام خارج مشو و زندگانی خدیش را در یك جمله خلاصه كن: قصد دیدار خداوند را كردن...
جز او مبین و جز او مخواه و جز او را فرمان برداری مكن و جز او كسی را به یاری مگزین...
آری... احرام بستن بدان جامه زیبای سپید پاك بسیار زیباست... خوشا آنان كه همواره جامه سپید تقوا بر تن جانشان دارند...
بنگر كه نظامی، آن شاعر دلباختهء احمدی و آن نیكو سخنسرایی كه از پیروان ذات مقدس حضرت رسول اكرم(ص) و ابراهیم خلیل (ع) است، چگونه با خداوند عالم راز و نیاز می كند:
احرام گرفته ام به كویت
لبیك زنان به جست و جویت
احرام شكن بسی است، زنهار
ز احرام شكستنم نگهدار
خوشا آنان كه به احرام در می آیند اما هرگز ازان خارج نمی شوند...
حج عاشقان دیدار معشوق، مقبول باد...
