قراقویونلوها، طایفه‌ای چادرنشین، از حكمرانان تركمن بودند كه برای مدت نزدیك به یك سده بر مناطقی از غرب و شمال غربی ایران فرمانروایی كردند.
آرش امین پور تاریخ دان و پژوهشگر تاریخ امروز در مجله ی نیم روز درباره ی دوره ی تاریخی قراقویونلوها گفتگو كرد .
وی درباره ی حكومت قراقویونلوها گفت : در دوره ای كه حكومت ایل خانان مغول سقوط می كنند مغولان در منطقه ی آذربایجان و غرب كشور به خدمت بازماندگان سه امیر می رسند . آل سوتای ، آل جلایر و آل چوپان كه غرب كشور در حیطه ی قدرت این سرداران و نوادگان آنها قرار می گیرد .
منطقه ی آناتولی شرقی و دریاچه ی وان در خدمت آل سوتای بود كه آل سوتای نتوانست همچون آل جلایر و آل چوپان حكومت قدرتمندی را شكل دهد بر همین اساس در منطقه ی آناتولی شرقی و دریاچه ی وان خلاء قدرتی به وجود آمد . قراقویونلوها از این خلاء استفاده كرده و توانستند خود را بركشند و در نهایت شخصی به نام بایرام خواجه همراه با امرای محلی حكومتی را تشكیل داده و سنجار را تصرف كرده و این فرد مكورد توجه سلطان اویس جلایر قرار گرفت و اینگونه حكومت قراقویونلوها در مناطق عراق و تركیه آغاز می شود.
البته شایان ذكر است كه در آن زمان این مناطق كرد نشین عراق متعلق به ایران بود و پس از جنگ چجالدران این مناطق از قلمرو ایران خارج می شوند .
این پژوهشگر تاریخ در ادامه درباره ی عمر حكومت قراقویونلوها گفت : این حكومت در بازه ی زمانی سالهای 780 قمری تا 874 قمری در آذربایجان و ایران حكومت كردند و تا قبل از شاه اسماعیل قلمرو گسترده ای داشتند .
فایل مربوط به این گفتگو را در زیر بشنوید .
