داستان فرهنگ :داستان یك پرستار مجموعه ی داستان كوتاه «داستان یك پرستار»

درباره ی نویسنده : دیوید فاستر والاس نویسندهٔ رمان و داستان‌های كوتاه آمریكایی بود. او همچنین استاد دانشگاه پومونا در كلارمونت، كالیفرنیا و مقاله‌نویس بود. بیشترین شهرت والاس به خاطر رمان شوخی بی‌پایان (1996) بود كه در سال 2006 توسط مجلهٔ تایم به عنوان یكی از «100 رمان برتر انگلیسی‌زبان از سال 1923 تاكنون» معرفی شد. بسیاری او را جزو خلاق‌ترین نویسندگان معاصر می‌دانستند. وی برنده و نامزد دریافت چندین جایزه از جمله پولیتزر (2012) شد.
مجموعه ی «داستان یك پرستار» شامل 9 داستان كوتاه از نویسندگان آمریكایی است كه برنده‏‌ی جایزه‎‏ی ادبی ا.هنری در سال 1999 شده‌‏اند. در این مجموعه می‌توان تغییر در نوع نگرش نویسندگان غربی را در آستانه‏‌ی قرن بیست و یك به خوبی احساس كرد.
این 9 داستان نوشته شده در سال‏‌های آخر قرن بیستم دارای مضامین جدیدتری نسبت به آثار سال‏‌های پیش از خود هستند. در این داستان‌‏ها نویسنده‏‌ها از ظاهر موضوعات و انسان‌ها عبور كرده‏‌اند و به بطن آن‌ها توجه بیشتری نشان داده‌‏اند و داستان‌‏ها از شكل روایی كهنه‌‏ی خود بیرون آمده‌‏اند و بیشتر به توصیف احساسات و درون شخصیت‌‏ها پرداخته شده است.
توجه به جنگ، مرگ، تنهایی، افسردگی، جنایت، خشونت و زوال در انسان‏ها، نگاهی نو به اجتماع و داستان نویسی در سال‏‌های پیش از آغاز قرن 21 می‏‌باشد. در این داستان‌‏ها خبری از ماجراهای عجیب و نامتعارف نیست و موضوعات از بطن اجتماع گرفته شده و آثار جذابی از همین موضوعات اجتماعی پدید آمده است. مساله‌‏ی مطرح شده‌‏ی دیگر در این كتاب پیش رفتن دنیا به سمت دهكده‏‌ی جهانی شدن است.
داستان‏‌های این كتاب، داستان یك پرستار اثر پیتر بایدا، شخص افسرده از دیوید فاستر دالاس، آبشار بزرگ اثر پیم هوستن، نیكسون زیر درخت بود اثر جرارد ریلی، مون از چیم پوتاك، بعد از تولد اثر شیلا ام شوارتز، باغ‌های زیرزمینی از تی‏كورگسن بویل، و چنگالی كه با آن كشیش بیكر را خوردند از كیانا دونپورت می‏‌باشد.
هركدام از داستان‌‏های این كتاب دارای جذابیت‌‏های خاص خود هستند در برخی از آن‌ها شخصیت راوی بسیار به یاد ماندنی‏ است و در برخی دیگر مكان‌‏هایی كه ماجراهای داستان در آن رخ می‏‌دهد بسیار جذاب توصیف شده‌‏اند و می‌‏توانند مخاطب را با خود همراه كنند.
در داستان شخص افسرده ما با یك راوی افسرده سر و كار داریم كه این افسردگی تنها متعلق به او نیست بلكه معضلی همه‏‌گیر است. نویسنده در این داستان هنجارهای اجتماعی را به چالش می‏‌كشد و آنها را مورد انتقاد قرار می‌‏دهد. در داستان مون با یك نوجوان آنارشیست به نام پوتاك روبه‌‏رو هستیم كه جایگاه خود را بین دوستان و خانواده و اجتماع گم كرده است.

بخش هایی از داستان كوتاه « یك پرستار » را در زیر بخوانید .
...كسانی كه در بوث لندینگ می‏‌میرند، در همان شهر به دنیا آمده‏‌اند. بیشترشان هم در حالی مرده‌‏اند كه دست‏شان در دست مری مك دونالد بود. مری لبانش را به هم مالید و پیش خود گفت نه، نمی‏‌شود گفت بیشترشان. اصلا تعداد افرادی را كه در حضور او مرده بودند نشمرده بود. چرا باید می‌‏شمرد؟ زندگی در بوث لندینگ نعمتی بود. هوای پاك، خیابان‏‌های امن و تمیز خانواده‏‌های اصل و نسب داری كه همیشه به مسئولیت‌‏های مدنی و انسان دوستانه خود توجه داشته‌‏اند. اگر كسی بیمار می‌‏شد به بیمارستان دولتی بوث۔ تیسلر می‏‌رفت.
اگر كسی می‏‌خواست برنامه سرگرمی زنده تماشا كند، برای ورود به مركز هنرهای نمایشی بوث۔ تیسلر بلیت می‏‌خرید. اگر هم كسی نمی‌‏توانست از خود مراقبت كند، مقدماتی فراهم می‌‏شد تا به مركز سالمندان بوث ۔ تیسلر منتقل شود.
حدود پنجاه سال پیش، مری مك دونالد دوره پرستاری را در كالج دولتی بوث۔ تیسلر به اتمام رساند. حالا او در طبقه سوم مركز سالمندان، كنار پنجره نشسته بود و به درخت گیلاس حیاط مركز نگاه می‌‏كرد. بوی شلغم پخته از آشپزخانه‌‏ی طبقه اول به مشام می‌‏رسید. مری به زندگیش فكر می‌‏كرد و از گذشته به حال می‌‏آمد و از جایی به جای دیگر می‏‌رفت؛ مانند پرنده‏‌ای كه از شاخه‌‏ای به شاخه دیگر می‌‏پرید و آرام و قرار نداشت...