برگزاری هفتمین بی ینال مجسمه سازی پس از شش سال وقفه

گفتگو و گزارش از: مینا خاندانی ها:
خانم نگار نادری پور رییس هیئت مدیره ی انجمن هنرمندان مجسمه ساز گفت : هفتمین بی ینال مجسمه سازی پس از 6 سال وقفه با تاكید بر مسائل پژوهشی برگزار میشود . به بهانه ی برگزاری هفتمین مجسمه سازی با خانم نادری پور گفتگو كردیم تا از حال و هوای مجسمه های شهرمان بیشتر بپرسیم .
** خانم نادری پور هنر پیكره سازی یا پیكر تراشی از جمله مهم ترین هنرهای تجسمی جهان است ، اما به لحاظ هزینه های تولید در این هنر برای خلق اثری از جنس ماندگار ، نیازمند وجود حامیان یا متقاضیان خاص است ، آیا از این هنر در كشور ما حمایت مالی كافی میشود ؟
مجسمه سازی در كشور ما به صورت حرفه ای از دو طریق عمده منابع مالی خود را جذب میكند ، یكی از طریق شهر داری ها و مجسه های شهری و یكی دیگر از طریق گالری ها و مجسمه های نمایشگاهی. در زمینه ی مجسمه های شهری تقاضای خوبی از سوی شهرداری ها برای مجسمه های شهری داریم به همین خاطر دانشجویان مجسمه سازی از همان آغاز تحصیل در رشته ی مجسمه سازی جذب مجسمه سازی شهری میشوند و از طرفی گالری ها و نمایشگاههای از هنرهای پیشروتر و از مجسمه هایی در ابعاد كوچكتر استقبال میكنند و ما در دوره ای قرار داریم كه فضا برای كار مجسمه سازی وجود دارد البته مجسمه سازی به خاطر هزینه بر بودن در مراحل تولید در بعضی موارد سخت و پیچیده است و نیاز به حمایت بیشتری دارد .
** مهم ترین رویكرد هفتمین بی ینال مجسمه سازی چیست ؟
انجمنها برگزار كننده و سیاست گذار بی ینالها هستند و بی ینالها بخش پیشرو و بالنده ی هنرها را پوشش می دهند . هنری كه شاید در بقیه ی جشنواره ها یا فضاهای هنری به راحتی امكان ظهور و نمایش نداشته باشد ، هنر تجربه گرا جای خود را در بی ینالها باز میكند به همین خاطر بی ینالها به نوعی باید همزمان با شرایط و زمانه خودشان پیش بروند . هفتمین بی ینال مجسمه سازی كه بعد از شش سال وقفه برگزارمیشود رویكرد معاصر دارد و قصد دارد چیزهایی را كه شبیه جوهره ی هنر معاصر است به نمایش بگذارد در حقیقت هفتمین بی ینال مجسمه سازی در فضای هنر معاصر تعریف شده .
مجسمه سازی بیش از بقیه ی هنرها وابسته به فضا و مكانی است كه در آن برگزار میشود . در حقیقت مجسمه از فضا و مكان اطراف خود جدا نیست به همین خاطر محل برگزاری هفتمین بی ینال مجسمه سازی بریا ما بسیار حائز اهمیت بود كه طی مذاكراتی كه با موزه ی هنر های معاصر داشتیم قرار شد این بی ینال از 15 شهریور تا پایان مهر سال 96 در موزه ی هنر های معاصر برگزار شود .
**خانم نادری پور ، دو سالانه ی مجسمه سازی فرصتی است برای ارائه ی آثار جدید و حتی بازاری است نو ، چرا این بی ینال ها به صورت سالانه برگزار نمیشود ؟
باید بگویم برگزاری یك بی ینال نیازمند فضایی آرام است در حال حاضر با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و موزه ی هنر های معاصر به تعامل خوبی رسیدیم و امیدوار هستیم بی ینال خوبی برگزار كنیم . اما درباره ی سالانه برگزار شدن بی ینالها باید بگویم بی ینالها بیشتر از آنكه یك نمایشگاه باشند در حقیقت نیاز به بستر فكری و كار تئوری بسیار جدی دارند . كم نیستند جشنواره ها و نمایشگاههای هنری كه در هنگام برگزاری و عرضه شبیه بی ینال هستند اما آنچه كه بی ینال را از سایر آثار و نمایشگاههای هنری متمایز میكند بستر فكری است كه باعث میشود آثار در آن دچار خوانش جدید شوند و فرد با اندیشه ی عمیق تری مواجه شود . به همین خاطر درست از لحظه ای كه بی ینالی در حال انجام است عده ای و تیمی در حال فكر كردن به نحوه ی برگزاری بی ینال بعدی هستند از این روز شاید برگزاری بی ینالها به صورت دو سالانه زمان مناسب و خوبی باشد برای فراهم كردن بستر فكری یك بی ینال .
**آیا خلق آثار به یاد ماندنی - برای مردم ، در این هنر به فراموشی سپرده شده ؟ ( مانند مجسمه ی فردوسی اثر استاد صدیقی ) چرا اكنون آثاری كه رویكرد مورد پسند جامعه داشته باشد كمتر خلق می شود؟
آثار هنری فارغ از زمینه ی خودشان نیستند ، آثار هنری در زمینه ای خلق میشوند كه آن زمینه در كل جامعه گسترده شده است . به همین خاطر مجسمه سازی امروز ایران از وضعیت جامعه ی امروز جدا نیست . مجسمه هایی نظیر مجسمه ی فردوسی بیش از هر چیز نیازمند فضایی برای دیده شدن هستند . ما در شهرمان چند فضا داریم كه بشود در آن ایستاد ، درنكی كرد و از زوایای مختلف یك اثر را تماشا كرد ؟
مثلا دور میدان فردوسی مكانی كه بتوان ایستاد و زیبایی های این مجسمه را از زوایای مختلف تماشا كرد وجود ندارد . به همین خاطر هنر مجسمه سازی شهری امروز به سمتی میرود كه مثلا در بزرگراهها كارهای رنگی انجام شود تا در چند ثانیه ای كه از آن مكان گذر میكنید این تصویر مانند یك خاطره ی كوچك در ذهنتان ثبت شود .