زنان مظهر عشق و مهر و محبت و عاطفه هستند هر جایی كه زن حضور دارد پر از عاطفه و مهربانی است . اساساً خداوند زن را به گونه ای آفریده است كه مردان و كودكان تكیه گاه و پناهگاه عاطفی و روانی داشته باشند.
نویسنده : حسین نعمتی
مولوی متفكر ، عارف و شاعر ایرانی در كتاب گرانقدر مثنوی معنوی معتقد است و می¬گوید اگر می بینید كه مردان از صبح تا شب مشغول كارند و با سخت كوشی كار می¬كنند برای آن است كه شب در خانه، در پناه عاطفی و روانی همسر خود قرار گیرند.
ای بسا از نازنینان خاركش برامید گلعذار ماه وش
ای بسا حمال گشته پشت ریش1 از برای دلبر مه روی خویش
كرده آهنگر جمال خود سیاه تا كه شب آید ببوسد روی ماه
خواجه تا شب بر دكانی چار میخ زان كه سروی در دلش كرده ست بیخ
تاجری دریا و خشكی می رود آن به مهر خانه شینی2 می دود
آن دروگر3 روی آورده به چوب بر امید خدمت مه روی خوب
دیدار و بودن مردان در كنار همسران یا همان معشوقه¬ی حقیقی خانه¬ی خود، انگیزه ی حركت و تلاش و كوشش یك یك مردان است، اساساً زنان هستندكه انگیزه و گرما و معنای زندگی می بخشند.
جایی كه زن نباشد خالی از عشق و انگیزه و تحرك و پویایی است همین كه زنی در آن جا حضور پیدا كند پر از جاذبه وحركت می شود مثلا اگر در فیلمی بازیگر زن حضور نداشته باشد حتی اگر آن فیلم موضوع و محتوای خوبی داشته باشد ، خشك و عبوس و بی روح می شود زیرا از بزرگ ترین كانون عشق و جاذبه (زن) محروم است.
1- ریش= زخم
2- خانه نشین = خانه نشینی
3- دروگر یا همان درودگر= نجار
