یادداشت روز : چرا امام صادق ( ع) را رییس مذهب شیعه می نامند ؟ « امام صادق ( علیه السلام ) رییس مذهب شیعه »

جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابو طالب، ششمین امام مذهب شیعه امامی است. امام صادق(ع) در 17 ربیع‌الاول سال 83ق در مدینه به دنیا آمد و در سال 148ق در 65 سالگی همان‌جا درگذشت.
حیات امام صادق(ع)، با خلافت ده خلیفه آخر بنی امیه از جمله عمر بن عبدالعزیز و هشام بن عبدالملك و دو خلیفه نخست عباسی، سَفّاح و منصور دوانیقی هم‌زمان بود. او در سفر امام باقر به شام كه به درخواست هشام بن عبد الملك صورت گرفت، همراه پدر بود. در امامت امام صادق(ع)، پنج خلیفه آخر اموی یعنی از هشام بن عبدالملك به بعد و سفاح و منصور خلفاء عباسی حكومت كردند. در این دوران حكومت بنی‌امیه ضعیف و سرانجام سرنگون شد و پس از آن بنی‌عباس روی كار آمدند. ضعف و عدم نظارت حكومت‌ها فرصت مناسبی برای امام صادق(ع) جهت انجام فعالیت‌های علمی فراهم كرد.
در دوران امامت امام صادق(ع)، به علت ضعف حكومت اموی، آزادی بیشتری برای ابراز عقیده به وجود آمد و بحث‌های علمی بسیاری در موضوعات مختلف درگرفت. این آزادی علمی و دینی كه برای كمتر امامی از ائمه دوازده‌گانه وجود داشت، سبب شد تا شاگردان امام آزادانه در مباحث علمی شركت كنند. فضای باز علمی سبب شد از امام صادق(ع) روایات فراوانی در زمینه‌های گوناگونِ فقه، كلام و... نقل شود. به گفته ابن‌حَجَر هیتمی، مردم از او دانش‌های فراوان نقل می‌كردند و آوازه او به همه جا رسیده بود. ابوبحر جاحظ هم نوشته است دانش و فقه او دنیا را پر كرده بود. حسن بن علی وَشّاء هم گفته است كه نهصد نفر را در مسجد كوفه دیده است كه از امام صادق(ع) حدیث نقل می‌كردند.
در میان امامان شیعه، چه در اصول دین و چه در فروع دین، بیشترین روایت از امام صادق(ع) نقل شده است. وی همچنین بیشترین شمار راویان را داشته‌ است. اربلی شمار روایت‌كنندگان از او را 4000 تن دانسته است.
روایت‌های رسیده از امام صادق(ع) در مسائل مختلف فقهی و كلامی مجموعه‌ای گسترده و متنوع است و از این روست كه مذهب شیعه را مذهب جعفری خوانده‌اند. گشایشی كه در آغاز دهه سوم سده دوم هجری پدید آمد موجب شد مردم آزادانه‌تر به امام صادق(ع) روی آورند و گشودن مشكلات فقهی و غیر فقهی را از او بخواهند.
كتاب‌های فراوانی درباره امام صادق(ع)، نگارش یافته است. كتاب كتاب‌شناسی امام جعفر صادق(ع)، حدود هشتصد عنوان كتاب چاپی را نام برده است. كتاب‌های اخبار الصادق مع ابی حنیفه و اخبار الصادق مع المنصور از محمد بن وهبان دبیلی (قرن 4) و اخبار جعفر بن محمد از عبدالعزیز یحیی جلودی (قرن 4) قدیمی‌ترین كتاب‌ها در این زمینه است. برخی از كتاب‌ها درباره امام صادق(ع) عبارت‌اند از:
زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)، نوشته سید جعفر شهیدی
پرتوی از زندگانی امام صادق(ع)، نوشته نورالله علی‌دوست خراسانی
پیشوای صادق، از آیت الله سیدعلی خامنه‌ای
موسوعة الإمام الصادق، تألیف باقر شریف قَرَشی
موسوعة الامام جعفر الصادق نوشته سیدمحمدكاظم قزوینی
موسوعة الإمام جعفر الصادق، نوشته هِشام آل قُطَیط
مغز متفكر جهان شیعه، نوشته ذبیح الله منصوری.