یكشنبه، 16 اردیبهشت برابر با ششم ماه می، آغاز هفته كار_داوطلبانه است كه در ایران و برخی كشورهای جهان برگزار شده و حدود دو دهه قدمت دارد.
نویسنده : مهندس محمد درویش فعال محیط زیست
زمانه ما بیش از هر دوره تاریخی دیگری دچار انزوا، فردمحوری و مردم گریزی شده؛ اغلب به دنبال منفعت شخصی بوده و مسوولیت اجتماعی هر روز بیشتر از روز دیگر رنگ می بازد. چنین است كه برای مهار این بحران فزاینده و كاهنده مهر و مروج خشونت و افسردگی، نخبگان جهان چند سالی است پیشنهاد ترویج فرهنگ كار داوطلبانه را داده و فیلمسازان نامداری كوشیده اند تا آثاری جذاب در این حوزه بیافرینند.
در ایران هم كه به شدت نرخ فعالیتهای داوطلبانه حتی به نسبت كشورهای همسایه پایین است، خوشبختانه چند سالی است كه حركتهای امیدواركننده ای توسط برخی شهرداری ها، تشكلهای مردم نهاد، مدارس طبیعت، رسانه ها و پاره ای نهادها در حال انجام است. اینكه كار داوطلبانه چیست؟ چرا می تواند به نشاط، حس مفیدبودن و شادابی جامعه كمك كرده، سرمایه اجتماعی را ارتقاء داده و روح وندالیسم را از آن بزداید؛ در شمار مهمترین اهداف و برنامه های ارایه شده در این روز است.
نگارنده اما مایل است یك گام به پیش رفته و مصداقهایی ملموس، ساده و عملی از كار داوطلبانه ارایه دهد تا دیگر مپنداریم كه وقتی سخن از كار داوطلبانه می شود باید لاجرم پزشكی باشی كه اعلام كند دو ساعت در روز یكشنبه 16 اردیبهشت به صورت رایگان بیمارانش را ویزیت می كند و یا وكیلی كه از حق وكالت خویش می گذرد. نه! همه ما در هر موقعیتی كه هستیم، چه یك دانش آموز، دانشجو یا زن خانه دار و یا یك سیاستمدار، استاد دانشگاه، كشاورز، كارمند بانك، روحانی، قاضی، رفتگر شهرداری، گردشگر و ... می توانیم در این مهم سهم خویش را به درستی و سزاوارانه ایفا كنیم.
درحقیقت هر نوع خدمتی كه منجر به حفظ سرمایه ملی، كاهش هدررفت آب و انرژی، كاهش تولید زباله، بهبود ترافیك، ارتقای كیفیت هوا، كاهش آلودگی صوتی و نوری، كاهش هزینه های درمانی، افزایش نشاط شهروندان و كاهش مصرف پلاستیك شود، نوعی كار محسوب شده و می تواند در 16 اردیبهشت جاری در سطحی فراگیرتر به اجرا درآید.
یادمان باشد حتی انصراف داوطلبانه از رانندگی با خودرو شخصی، می تواند در هر روز دستكم اكسیژن روزانه 365 همنوع ما را تامین كند. پس اگر ایران را، ایرانی را و كره زمین را دوست داریم، بیاییم از 16 اردیبهشت و همزمان با مردم نیكوخصال جهان آغاز كرده، در هر موقعیتی كه هستیم، تا آنجا كه می توانیم عامل حركت یك خودرو شخصی نشویم، كیسه_پلاستیكی مصرف نكنیم، تا توان داریم در تولید زباله و تفكیك آن مدیریت كرده، ركاب بزنیم، پیاده_روی كنیم، گوشت_قرمز نخوریم، در طبیعت آتش نیافروزیم، تا دوطبقه از آسانسور استفاده نكنیم، در مصرف كاغذ صرفه جویی كرده، رسید كاغذی مطالبه نكرده، حق تقدم را به كهنسالان و معلولین داده، مردان با احترام و متانت بیشتری نسبت به زنان رفتار كرده، از ادبیات غیربهداشتی در معابر عمومی استفاده نكرده، بیشتر لبخند بزنیم، سیگار نكشیم، برای نشستن روی صندلی اتوبوس و مترو عجله نكنیم، صف را رعایت كرده، برای تماشای جان دادن یك انسان صف نكشیم، با حیات وحش مهربان تر باشیم و تا جایی كه می توانیم در مصرف سم و كود شیمیایی امساك به خرج داده، خرید_ذغال را تحریم كرده، گلازنی و كت_زنی نكنیم و برای حیوانات دام نگسترانیم.
باور كنید با همین كارهای ساده می توان روزانه هزاران میلیاردتومان به اقتصاد كشور كمك كرده و فرایندهای كاهنده كارایی سرزمین را مهار و حال خوشِ مردمان را ارتقاء داد.
