پند گفتن با جهول خوابناك / تخم افكندن بود در شوره خاك
چاك حمق و جهل نپذیرد رفو / تخم حكمت كم دهش ای پندگو!
نویسنده : حسین نعمتی
یكی از مهم ترین شیوه های تربیتی و آگاهی¬بخشی به دیگران استفاده از روش پند و نصیحت است.
اگر بستر و زمینه مناسبی برای پند و نصیحت فراهم باشد قطعا پند و نصیحت تاثیر فوق¬العاده ای در بهبود رفتار دارد.
اما شیوه¬ی پند و نصیحت ِصرف، در همه جا و هر شرایطی نه تنها كارایی ندارد ، چه بسا كاری عبث و بیهوده هم محسوب شود.
گاهی جهل و نادانی برخی افراد آنچنان زیاد است كه گویی وی در خواب است بنابراین در چنین حالتی سخن¬گفتن با او و پند دادن وی به هیچ روی كار عاقلانه¬ای نیست، زیرا كسی كه خواب است اول باید بیدار شود و كسی كه خوابیده است با پند و نصیحت بیدار نمی¬شود، او نیاز به تكانه¬ای دارد تا اول از خواب بیدار شود.سپس بتوان با او حرف زد و احیانا اثر كلام را در او دید.
به همین جهت مربی و معلم باید بدانند كه در هر جایی و هر شرایطی نباید روش پند و نصیحت به كار گیرند. زیرا گاهی این شیوه همانند كاشتن بذر در شوره¬زار است كه كاری عبث و بیهوده است.به قول مولوی:
پند گفتن با جهول خوابناك تخم افكندن بود در شوره خاك
بنابراین نخست باید برای بیدار كردن خفته اندیشه¬ای كرد و سپس او را پند داد.
