گلین خانم با پرستاری از كودكان اشراف و توانگران زندگی می كرد و این روز ها هم كه پیر و فررسوده شده بود ، مهمان گرامی آنان بود كه از قصه ها و لطیفه هایش لذت می بردند .
نویسنده : باقر خلیلی
بی گمان فرهنگ، تاریخ، ادبیات و زبان هر كشور، پایه‌های استوار هستی و منش تك تك مردم آن كشور است . در فرهنگ ما جز تاریخ‌نویسان ، ادیبان ، شاعران ، دانشمندان و هنرمندان ایرانی ، گاهی دیگران هم نقشی بسیار سازنده و مهم داشته‌اند .
این امر به‌ویژه در روزگاری كه ایرانیان با شیوه‌های تاریخ‌نویسی و پژوهشگری علمی آشنایی چندانی نداشته‌اند ، بیشتر جلوه می‌كند.
بسیاری كسان به انگیزه های گوناگون مثلاً دلبستگی به فرهنگ شرق یا كار كردن در ایران رویدادهای تاریخی ، سیاسی و ادبی آن دوران رانوشته اند . سفرنامه جهانگردان و سفیران كشورهای اروپایی در ایران بخشی از تاریخ آن دوران ما را به خوبی نشان می دهد و از آن جا كه آنان با دیدی دیگر به رویدادها و مسائل می‌نگریسته‌اند ، جلوۀ دیگری از حقایق و واقعیت‌های آن دوران را بازگو كرده اند .
یكی از این گونه كتاب های برجسته كه یادگار « لارنس پل الول ساتن » خاور شناس و ایران شناسی بنام است « قصه های مشدی گلین خانم » است .
ساتن كه پیش تر هم به ایران آمده بود ، در سال هزار و نهصد و چهل و سه میلادی كه ایران در اشغال متفقین بود ، به دستور دولت انگلیس به ایران آمد كه در رادیو تهران بخش " صدای انگلیس " را راه اندازی كند .
وی كه از سفر های گذشته اش با « علی جواهر كلام » سیاستمدار و روزنامه نكار ایرانی آشنا بود ، آخر هفته ها به خانۀ او می رفت و در این رفت و آمد ها با « مشدی گلین خانم » خویشاوند جواهر كلام آشنا شد .
هنكامی كه گلین خانم كم حرفی این جوان انگلیسی را دید ، قصۀ " هر كس حرف بزنه ، باید به گوساله آب بده " را برایش گفت و با این كار ساتن به استعداد شگرف او دربه یاد داشتن قصه های عامیانه ایرانی پی برد و رفته رفته قصه ها را همان كونه كه می شنید یادداشت كرد . قصه های گلین خانم چندی هم از رادیو تهران پخش می شد .
ساتن از سال هزار و نهصد و چهل و سه تا چهل وهفت میلادی در ایران ماند و صد وهفده قصه ای را كه از زبان شهرزاد قصه گوی معاصر شنیده بود ، نوشت .
یك سال پس از رفتن او قصه گوی پیر هم درگذشت .
گردآوری این قصه های ایرانی در نوع خود بی سابقه است . در بخش داستان فرهنگ متن كامل داستان « هر كس حرف بزنه ، باید به گوساله آب بده » برگرفته از كتاب مشدی گلین خانم را می خوانید .والسلام
