« كلمه لا اله الا الله حصنی فمن قالها دخل حصنی و من دخل حصنی امن من عذابی»
(كلمه توحید (لا اله الا الله) دژ و حصار محكم من است. هر كس آن را بگوید، داخل حصار من شده و هر كس داخل قلعه و حصار من شود، از عذاب من در امان است.)
حدیث سِلسِلَةُ الذَّهَب حدیث قدسی منقول از امام رضا(ع) در باب توحید و شروط آن. امام رضا(ع) این حدیث را هنگام عبور از نیشابور به طرف مرو بیان كرده است. راویان این حدیث همگی امامان معصوم‌اند تا به پیامبر(ص) و سرانجام به خداوند می‌رسد. به همین دلیل این حدیث را «سلسلة الذهب» به معنای «زنجیرۀ زرّین» توصیف كرده‌اند.
در سفر حضرت رضا علیه السلام به خراسان، كجاوه‌ی امام وارد نیشابور شد و در حال عبور از بازار بود كه دو نفر از راویان احادیث به نام‌های «ابوذرعه» و «محمد بن اسلم طوسی» جلو آمدند و به امام عرض كردند:«ای امام و فرزند امامان، ای سلاله پاك فاطمه زهرا و ای چكیده پرثمر نبوت! به حق پدران گرامیت صورت مبارك و پرنور خود را به ما بنمایان و حدیثی از جد بزرگوارت را برای ما بگو!»
امام رضا علیه السلام این چنین آغاز كرد:« پدرم، موسی بن جعفر الكاظم، برای من روایت كرد از قول پدرش، جعفر بن محمد الصادق، از قول پدرش، محمد بن الباقر، از قول پدرش، علی بن الحسین زین العابدین، از قول پدرش، حسین بن علی كه در سرزمین كربلا شهید شد، از قول پدرش، امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب كه در كوفه شهید شد، از قول برادر و پسر عمویش، محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، از قول جبرئیل، كه خداوند فرمود:« كلمه لا اله الا الله حصنی فمن قالها دخل حصنی و من دخل حصنی امن من عذابی»
(كلمه توحید (لا اله الا الله) دژ و حصار محكم من است. هر كس آن را بگوید، داخل حصار من شده و هر كس داخل قلعه و حصار من شود، از عذاب من در امان است.)
سپس حضرت رضا علیه السلام فرمود:« آری، خداوند راست فرمود و جبرئیل و رسول خدا و ائمه اطهار علیهم السلام همه راست گفته اند.»
در این هنگام كجاوه امام به راه افتاد.
ولی امام اشره كرد كجاوه را نگه دارند و ندا كرد:« بشرطها و انا من شروطها »
(اما در صورتی كه به شرط‌های آن عمل شود، و من یكی از آن شرط‌ها هستم.)
این حدیث معروف به حدیث سلسلة الذّهب [یعنی زنجیرۀ زرّین] است. این نامگذاری به این دلیل است كه افراد حاضر در سند حدیث، همگی از معصومین هستند؛ یعنی امام رضا(ع) از امام هفتم و او از امام ششم تا اینكه به امام اول می‌رسد و او از پیامبر(ص) و پیامبر از خدای تعالی نقل می‌كند.
شیخ صدوق پس از نقل كلام امام(ع) در كتاب توحید خود می‌گوید: معنی كلام حضرت این است كه از شروط «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» اقرار به امامت من است و اینكه من از جانب خداوند متعال امامی هستم كه فرمانبری‌ام واجب است.
منابع اهل سنت نیز این حدیث را گزارش كرده‌اند. در كتاب‌های حدیثی اهل سنت چندین قول در مورد تعداد افردی كه جریان این حدیث را گزارش كرده‌اند وجود دارد برخی تعداد این افراد را ده هزار نفربرخی بیست هزار نفر و برخی دیگر تعداد این افراد را سی هزار نفرگزارش كرده‌اند كه برخی قول بیست هزار نفر را مشهور می‌دانند.
