سوال مهمی كه شاید برای هر كسی پیش آید این است كه او كی باید سخن بگوید و كی سكوت كند. چه تفاوتی هست بین سخن و سكوت . اساسا سكوت چه مزیتی دارد. آیا سكوت بهتر است یا سخن گفتن...
حسین نعمتی ( نویسنده )
سوال مهمی كه شاید برای هر كسی پیش آید این است كه او كی باید سخن بگوید و كی سكوت كند. چه تفاوتی هست بین سخن و سكوت . اساسا سكوت چه مزیتی دارد. آیا سكوت بهتر است یا سخن گفتن.آیا سكوت كردن امر سلبی است یا ایجابی . بین سكوت و سخن گفتن چه نسبتی برقرار است.
در چند بخش سعی می كنیم كه به برخی از این سوال ها در نسبت با سكوت و همینطور اهمیت و مراحل سكوت از منظر عرفانی به ویژه دیدگاه مولوی حكیم وعارف بزرگ ایرانی را مطرح كنیم.
در نگرش عرفانی سكوت مراحل و مراتب مختلفی دارد كه در این جا سعی می كنیم یك مرحله آن را توضیح دهیم .
اولین مرحله ، سكوت برای آموختن است در واقع در این مرحله سكوت برای كسب معرفت و آگاهی است.
این بخش شامل كسب انواع آموزش ها و آگاهی ها است . مثلا" كودك به صورت طبیعی و غریزی در آغاز زندگی با سكوت، رفته رفته زندگی را فرا می گیرد
كودك اول چون بزاید شیرنوش/ مدتی خامش بود او جمله گوش
مدتی می‌بایدش لب دوختن/ از سخن، تا او سخن آموختن
دانش آموز باید سكوت كند تا از معلم بیاموزد ، دانشجو باید سكوت كند تا از استاد بشنود و فراگیرد.
زانك اول سمع باید نطق را / سوی منطق از ره سمع اندر آ
باقیان هم در حرف هم در مقال / تابع استاد و محتاج مثال
به طور كلی كسی كه نمی داند باید در برابركسی كه می داند سكوت نماید تا بتواند آگاهی و معرفت كسب كند به تعبیر مولوی علم آموزی طریقش قولی است.
بنابراین در این مرحله(مرحله اول) سكوت شرط واجب برای آگاهی و آموختن است.
