از اسطوره تا حماسه

حسن معجونی در این برنامه در مورد نقالی صحبت كرد و گفت :
در بسیاری موارد هنر نقالی نقاله خوانی معرفی می شود كه اصطلاح درستی نیست. او در ادامه افزود :
نقالی، كه از آن به عنوان داستان سراییِ نمایش ایرانی یاد می كنند، در سال 1390 به عنوان یك میراث معنوی فرهنگی ایرانی در یونسكو به ثبت جهانی رسید. این هنر كه یكی از قدیمی ترین شیوه های نمایش در ایران می باشد، همواره نقش حائز اهمیتی را در سطح جامعه از بارگاه ها تا روستاها ایفا نموده است. پیشینه ی پرده خوانی را به سده های دور نسبت می دهند. اما همواره از این نمایشِ آیینی – تاریخی ایرانی به عنوان یادگاری بر جای مانده از دوران صفویه یاد می شود.

او همچنین در ادامه گفت : با قدت گرفتن هنر شیعه علوی این هنر رشد چشمگیری داشت.

"داستان گویی و شنیدن قصه های شیرین و آموزنده، یكی از قدیمی ترین تفریحات و روشی معمول برای انتقال تجارب و دانش پیشینیان به نسلهای جدیدتر بوده است. اما نباید فراموش كرد كه لذت شنیدن داستان، پیر و جوان نمی شناسد و در آن روزگار، همانطور كه كودكان عاشق شنیدن قصه های دلكش پدربرگ و مادربزرگ بودند، بزرگترها نیز تفریحی مشابه و صدمرتبه جذابتر داشتند و آن نشستن پای صحبت نقال بود.

او در پایان گفت : نیاز به اسطوره در تمام جوامع بشری وجود دارد و لازمه حیات یك جامعه است. نقالی هم برآمده از اسطوره و حماسه است و نیاز اساسی جامعه ما.