ششم تیرماه یعنی خردادروز از تیرماه، جشن نیلوفر است، جشنی كه در بسیاری از اسناد تاریخی ازجمله "آثارالباقیه" اثر ابوربحان بیرونی به آن اشاره شده است.
این منبع منحصربفرد بجز اشاره به زمان برگزاری جشن، شرحی درباره جزئیات و چگونگی و گستردگی این جشن نداده است. گل نیلوفر از نظر باورهای مردمی با خورشید و احیاناً با میترا/ مهر در پیوند بوده باشد. یكی از عوامل ایجاد چنین پیوندی به احتمال در این بوده كه زمان شكوفایی سالانه گل نیلوفر (نیلوفر باغی) و نیز زمان شكوفایی روزانه آن با خورشید هماهنگ است. زمان گل‌دهی نیلوفر از اوایل تابستان آغاز می‌شود. یعنی زمانی كه خورشید به بالاترین ارتفاع خود رسیده و روزها به بلندترین طول خود دست یافته‌اند. زمان شكوفایی روزانه گل نیلوفر نیز همزمان با طلوع خورشید است و هر روز همراه با بردمیدن خورشید شكوفا می‌شود.
این ویژگی‌ها موجب شده بوده كه نیلوفر و خورشید را از یك خاستگاه و در پیوند با یكدیگر به شمار آورند و گرامیداشت نیلوفر را گرامیداشت خورشید بدانند. بخصوص در زمانی كه گاهشماری گاهنباری در ایران رواج داشته و آغاز تابستان آغاز سال نو به حساب می‌آمده است.
مراسم جشن نیلوفر هر چند امروزه فراموش شده است اما در قالب جشن‌های موسوم به «اول تووستونی/ اول تابستانی» در برخی از نواحی مركزی ایران همچون فراهان و محلات و خمین زنده مانده است. جشن نیلوفر و جشن اول تابستانی ارتباطی با جشن تیرگان كه در روز سیزدهم تیرماه برگزار می‌شده است، ندارند و از جشن‌های مستقل و كهن ایرانی هستند.
