روایت یك شكوه

گفتگو با مرضیه نفری در برنامه ققنوس

1402/11/18
|
17:28

نفری در این برنامه در مورد كتاب جا مانده از پسر صحبت كرد و گفت : این داستان روایت ویرانگری زندگی پسری جوان در بستر تاریخ است. روزهای 1342 و حوادث آن دوران. نفری در ادامه در مورد محتوای كتاب صحبت كرد و گفت : نگاه من در این كتاب مقوله ساختن بود. ما باید بسازیم حتی چیزی را كه ویران شده است. سالار مردی كه از خانواده بریده و حالا روی پل باقرآباد، نزدیك خانه خودش به زد و خورد با مردمی پرداخته كه هیچ از آنها نمی داند. چرا این آدمها به سمت تهران حركت كرده اند. چرا عصبانی اند؟ سالار این‌ها نمی داند فقط قرار است به زور قمه و تیزی مردم روی پل را برگرداند تا پای كسی به تهران باز نشود. سهراب پسر جوانش گم شده است.

همه به دنبال سهرابی می گردند كه عوض شده و فكرهای بزرگی در سر دارد. سالار در تاریكی شب با قمه اش به سهرابی زده است كه حاصل زندگی اش بوده و قرار بود مرد زندگی آذر باشد. آیا قصه پسركشی تكرار می شود؟ رمان به داستان زندگی سالار در سال 1342 می پردازد. سالی كه آبستن حوادث تاریخی بزرگ بوده است. همین حوادث زندگی سالار و آذر را متلاطم می كند. مسیر سهراب را عوض می كند و سالار را ویران می كند. سالار می خواهد از نو بسازد اما آباد كردن ویرانه ها كاری سخت تر از نو ساختن است. نفری در ادامه در مورد شكل گیری این كتاب صحبت كرد و گفت : كار پژوهش و تحقیق برای رسیدن به اطلاعات صحیح و قابل استناد، حدود 2سال زمان برد و من در این مدت تقریبا اكثر منابع مربوط به موضوع واقعه پانزده خرداد سال42 و به‌ویژه موضوع كفن‌پوشان ورامین و مواجهه آنها با نیروهای حكومتی و عوامل آنها در روی پل باقرآباد را مطالعه كردم. در كنار مطالعه منابع تاریخی و مستند درباره حادثه پانزده‌خرداد سال‌42، برای رسیدن به نثر و لحن متناسب با شخصیت‌های داستانی كه برخی از آنها، تیپ‌های اجتماعی خاصی بودند كه در دهه40 مرسوم بودند، مانند «لات‌ها»، «جاهل‌ها» و «داش‌مشتی‌ها»، بسیاری از كتاب‌های تاریخ شفاهی و آثار مرتبط با انواع گویش و لهجه‌های رایج در محدوده زمانی دهه40 را هم مطالعه كردم تا به یك فرم قابل‌قبول از نظر زبان، گویش و لهجه شخصیت‌های داستانی برسم و خوشحالم كسانی كه كار را خوانده‌اند، می‌گویند زبان شخصیت‌های داستانی كتاب با زمان و مكان داستان هماهنگی لازم را دارد و این را یكی از ویژگی‌های مثبت آن می‌دانند.

نفری در پایان گفت : ما مردم قصه دوستی هستیم. به همین خاطر در این كتاب سعی كردم از بعد دراماتیك واقعه ای تاریخی را روایت كنم.

دسترسی سریع