مرد زبان و ادبیات فارسی

دكتر خسرو فرشیدفرد، استاد زبان و ادبیات فارسی، در سال 1308 در ملایر متولد شد، او تحصیلات خود را تا پایان دبیرستان در زادگاهش انجام داد و برای تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه تهران رفت.در سال 1342 با ارائه پایان‌نامه دوره دكتری با عنوان «قید در زبان فارسی، و مقایسه آن با قیود زبانهای عربی، فرانسه و انگلیسی» با راهنمایی «استاد محمد معین» درجه دكترای، در زبان و ادبیات فارسی گرفت.او از سال 1343 به تدریس در دانشگاه اصفهان مشغول شد، از سال١٣4٧ به تدریس در دانشگاه تهران در رشته دستور زبان فارسی و نقد شعر و متون فارسی پرداخت، و تا هنگام بازنشستگی استاد دانشگاه تهران بود. او به زبانهای عربی و فرانسوی تسلط داشت و به زبانهای انگلیسی، پهلوی، اوستایی و فارسی باستان آشنایی داشت. تخصص اصلی او دستور زبان و نگارش فارسی بود و در نقد ادبی و سبك شناسی نیز صاحب‌نظر بود، همچنین سال‌ها عضو گروه پژوهشی لغت‌نامه دهخدا بود. دكتر فرشیدورد شعر هم می‌سرود. قالب اغلب شعرهای او "غزل" با مضمون عاشقانه و اجتماعی بود. سرانجام دكتر خسرو فرشیدورد در ٨٠ سالگی در سكوت خبری درگذشت و در بهشت زهرا به خاك سپرده شد.از ایشان بیش از 200 مقاله، 16 عنوان كتاب و همچنین دو مجموعه شعر با عنوانهای حماسه انقلاب و صلای عشق (با مقدمه‌ای در معرفی شعر فارسی امروز) برجای مانده‌است.