به مناسبت چهاردهم مرداد سالروز درگذشت حسین پناهی
به ساعت نگاه میكنم
حدود سه نصف شب است
چشم می بندم تا مباد كه چشمانت را از یاد برده باشم
و طبق عادت كنار پنجره می روم
سوسوی چند چراغ مهربان
و سایه های كشدار شبگردان خمیده
و خاكستری گسترده بر حاشیه ها
و صدای هیجان انگیز چند سگ
و بانگ آسمانی چند خروس
از شوق به هوا می پرم چون كودكیم
و خوشحال كه هنوز معمای سبزی رودخانه از دور برایم حل نشده است
آری از شوق به هوا می پرم
و خوب می دانم كه
سالهاست كه مرده ام
