عهدنامه فرهاد پاشا

عهدنامه فرهاد پاشا پس از جنگی طولانی میان امپراتوری صفوی در ایران و امپراتوری عثمانی از 1578 تا 1590 م. در تاریخ 21 می 1590 م. منعقد شد. عهدنامه فرهاد پاشا پیامد جنگ چلدر بود كه بین دولت صفوی و عثمانی روی داد. در این نبرد سپاه عثمانی موفق شد سپاه ایران را در نزدیكی منطقه چلدر (در نزدیكی شهر قارص در تركیه امروزی) شكست دهد و به بیشتر مناطق قفقاز جنوبی دست یابد.

پس از چندی، سپاه ایران شروع به پس‌گیری مناطق از دست داده‌اش كرد. در نتیجه سپاه عثمانی (كه بیشتر متشكل از تاتارهای كریمه بود) بار دیگر به سمت ایران حركت كرد و در سال 1583 م. در نبردی به نام نبرد مشعل‌ها، (بخاطر اینكه نبرد در شب روی داد در آن از مشعل‌های زیادی استفاده كردند) سپاه ایران از عثمانی شكست خورد و مناطق قفقاز جنوبی دوباره بدست عثمانی افتاد. طی 6 سال پس از این فتح، مهمترین اتفاق فتح تبریز بدست عثمانی‌ها بود.

با توجه به دیگر مشكلات ایران نظیر جنگ‌های داخلی و جنگ علیه ازبكان، شاه عباس یكم مجبور شد این عهدنام را امضا كند. این عهدنامه به عهدنامه فرهاد پاشا یا عهدنامه استانبول (فرهاد پاشا، نام یكی از سرداران عثمانی بود) هم معروف است. در این عهدنامه ایران مالكیت عثمانی را به مناطق اشغالی از قبیل گرجستان، ارمنستان و محل كنونی جمهوری آذربایجان و به‌علاوه بخش‌هایی از شمال غرب ایران نظیر تبریز پذیرفت.
ما این شرایط خیلی دوام نیاورد و شاه عباس پس از اینكه توانست ازبك‌ها را سركوب كرده و مشكلات داخلی را حل كند، منتظر فرصتی مناسب می‌گشت تا زمین‌های از دست داده را باز پس بگیرد.این فرصت مناسب هنگامی بدست آمد كه حكومت عثمانی مشكلاتی داخلی داشت و شاه عباس اقدام به حمله به سرزمین عثمانی كرد و در نتیجه آن،22 سال پس از قرارداد فرهاد پاشا، عهدنامه نصوح پاشا را به عثمانی تحمیل نمود.