شوپن از نگاهی دیگر

بزرگترین خصبت آثار شوپن برخورداری ان از عواطف و احساسات گوناگون است. بسیاری قطعات او را از بهترین تمرینات برای انگشتان یك نوازنده می دانند. اما این تمام خصلت كار او نیست. استفاده او از امكانات سازش برای نمایش نواهای بر آمده از احساسش مهم ترین ویژگی نت هاییست كه او اغلب آن ها را برای تك نوازی پیانو نوشته است.

شوپن در روستای « زلازولا » در نزدیكی ورشو، از مادری لهستانی و پدری فرانسوی به دنیا آمد. در 20 سالگی لهستان را به مقصد پاریس ترك كرد و در پاریس به عنوان نوازنده، معلم موسیقی و آهنگساز فعالیت خود را از سر گرفت. یكی از بزرگترین اتفاقات زندگی او در كنار ژرژساند رقم خورد. ارتباطی كه ده سال و میان سال های 1837 تا 1847 ادامه یافت.

استعداد موسیقایی شوپن در سال‌های كودكی اش ظهور كرد تا آنجا كه در ورشو« موتسارت دوم » لغب گرفت. شوپن قبل از 7 سالگی دو پولونز (در سل مینور و در سی بمل ماژور) نوشت كه اولی توسط پدر سیبولسكی- سرپرست مدرسه نوازنده ارگ و یكی از معدود ناشران موسیقی در لهستان- منتشر شد. با انعكاس نبوغ خارق العاده او در روزنامه‌های ورشو، شوپن مورد توجه سالن‌های كنسرت اشرافی در ورشو قرار گرفت. او نخستین كنسرت پیانو خود را در 8 سالگی اجرا كرد. نخستین درس‌های حرفه‌ای پیانو را به مدت 6 سال از زیونی آموخت. ویلهلم وورفل از دیگر اساتید شوپن بود. این نوازنده پیانو درس‌هایی گرانبها در نواختن ارگ و پیانو به شوپن آموخت. شوپن در پاییز 1826 نزد جوزف السنرآهنگساز كنسرواتوار ورشو به یادگیری تئوری موسیقی، هارمونی و آهنگسازی پرداخت.

شوپن اغلب آثارش را برای پیانو ‌نوشت. اما در میان نت هایش می‌توان قطعاتی برای پیانو در كنار سازهای دیگر یافت. گرچه شوپن از آن كه او را هنرمند رمانتیك بدانند؛ هراسان بود؛ اما ملودی‌هایش به راستی بیان كننده موسیقی عصر رمانتیك هستند. در موسیقی او عواطف نا هم گون انسانی به هم می‌آمیزد. هم نشینی غم، شادی؛ هیجان، اندوه و شور زندگی وجه شاخصه آثار این نوازنده لهستانی - فرانسوی است.
او تعدادی از فرم‌های موسیقی را ابداع كرد اما مهم‌ترین نوآوری‌هایش را درقالب فرم‌هایی مثل سونات پیانو، والس، نوكتورن، اتود، پرلود و پولونِز به نمایش گذاشته‌است.

شوپن در پاریس با از بهترین نوازندهای پیانو آن زمان آشنا شد كه فردریش كالكبرنر، فردیناند هیلر و فرانتس لیست از آن جمله هستند و در همین زمان بود كه ارتباط صمیمی او با آهنگسازانی مثل هكتور برلیوز، فلیكس مندلسون و وینچنتزو بلینی شكل گرفت.
او توسط آهنگسازان بسیاری مورد تحسین قرار گرفت؛ تا جایی كه روبرت شومان درباره او به دیگران گفت: آقایان، كلاهتان را به احترام یك نابغه بردارید.

هنگامی كه شوپن در 1848 آخرین كنسرتش را در پاریس اجرا نمود ؛ به اسكاتلند و انگلستان رفت اما شدیدا بیمار شد تا آنكه در 17 اكتبر 1849 هنگامی كه به پاریس باز می‌گشت، در خانه خواهرش لودویكا درگذشت. روز پس از آن ماسكی از صورت و دست‌هایش ساختند و سپس بدن او را گورستان پر لاشز به خاك سپردند. به وصیت او و به ابتكار خواهرش، قلب او به میهن اصلی او لهستان برده شد و امروز در كلیسایی در ورشو نگه‌داری می‌شود.

همه آثار شوپن برای پیانو نوشته شده‌اند . این آثار یا به صورت تكنوازی یا با همراهی پیانو دوم، ویلن، ویلن سل، آواز و یا اركستر نوشته شده اند.
آثار طولانی او همانند 4 بالاد، 4اسكرتزو، باركاروله60.Op، فانتزی 49.Op و سونات‌هایش همانند آثار كوتاه تر او مثل ایمپرومتوها، مازوركاها، نوكتورن‌ها، والس‌ها و پولونزهای او، جایگاهی تثبیت شده در بین آثار (رپرتوار) پیانو دارند.دو مجموعه مهم شوپن برای پیانو تنها عبارت اند از 24 پرلود 28.op و اتودهای 10.op و 25.op.

لیست منتخب آثار او :

آهنگ Fantaisie-impromptu
آهنگ Allegro Vivace
آهنگ 4 Ballades No.1 in G minor op.23