به یاد سلیمان امینی شاعر مرثیه سرا به مناسبت سالروز درگذشت او در چهارم اسفند
مرحوم سلیمان امینی سرابی از جمله شعرای مرثیه سرای ایران عزیز است كه قدر و منزلت وی مكتوم مانده است . وی فرزند ملا جواد امین‌العلمای سرابی به سال 1300 شمسی در روستای « خاكی » از توابع سراب به دنیا آمد . حیات او با سختی‌های فراوان توأم بود . در عنفوان جوانی پدر از دست داد . برای امرار معاش راهی تبریز شد و طی سختی های فراوان سرانجام در دانشگاه تبریز استخدام گردید و آن گونه كه از اشعارش پیداست در دانشگاه هم وضع مناسبی نداشته از مشقات كار به تنگ آمده بود . سرانجام در پنجم اسفند سال 1354 در تبریز در جمع دوستان شاعر و ادیب خود دار فانی را وداع گفت . دوست وی استاد علی نظمی نوشته است : « یكی از قدیمی‌ترین اعضای انجمن ادبی شهریار، شادروان سلیمان امینی بود كه به حق شاعری چیره زبان ، خوشنویسی توانا ، دوستی مهربان و مردی وارسته بود و عشق و علاقه ی فوق‌العاده‌ای به فرهنگ ملی داشت . فداكاری در انجام وظیفه و تواضع و فروتنی از سجایای اخلاقی آن شادروان به شمار می‌رفت ، به زبان دیگر : انسانی كامل و هنرمندی باارزش و شایسته ی احترام و تكریم بود .
در تذكره‌ای در مورد وی قید شده است : امینی مرد نیك‌نفس و متدین و خیرخواه و شاعری مذهبی و طبع موزون داشت و اغلب اشعارش نوحه می‌باشد . او خط خوبی هم داشت . از آثارش « گل‌های خودرو » با مقدمه ی استاد شهریار و « نوای نینوا » كه به تركی آذربایجانی سروده است چاپ شده است .
مرحوم سلیمان امینی در تركی و فارسی طبع موزون داشت . به ویژه در مرثیه سرایی اشعار زیبایی سروده است . امتیاز دیگر وی آن بود كه با خط زیبای خود به نگارش دواوین مرثیه ی آذری می‌پرداخت و تعداد قابل توجهی از دیوان‌های مرثیه ی آذری چاپ شده در تبریز به خط وی می‌باشد ، ضمن آنكه با سابقه دوستی و الفتی كه با مرثیه سرایان نامی آذربایجان داشت به یادگار اشعاری هم در دیوان‌های ایشان می‌سرود و می نگاشت از آن جمله قصیده‌ای با عنوان « رهروان حقیقت » در كتاب « رهروان حقیقت » مجموعه مراثی آذری شاعر فقید و بلندپایه صحاف تبریزی نگاشته است . وی از ارادتمندان سالار شهیدان حضرت ابا عبدالحسین (ع) بود و همواره آرزوی ثبات در عشق مولایش را داشت خود سروده است :
یارب به لب تشنه ی شاه شهدا
یارب به دل خسته ی آن میر هدا
توفیق بخشای تا آخر عُمر
باشد دل ما منور از نور ولا
از مرحوم سلیمان امینی در ایام حیاتش سه جلد كتاب منتشر گردیده است كه عبارتند از: « اشك خون » ، « گل‌های خودرو » ، « نوای نینوا » و پس از درگذشت وی مجموعه اشعار فارسی وی به همت دوستش علی نظمی شامل غزلیات ، تصنیفات ، متفرقات و مراثی دیگر شاعران در سوگ امینی تحت عنوان « دیوان امینی تبریزی » در سال 1356 انتشار یافته است . باید افزود وی دارای دیوانی خطی مفصل و زیبایی شامل اشعار فارسی و آذری بود كه پس از درگذشت وی به سرقت رفت و تاكنون خبری از آن به دست نیامده است . امید است از گزند روزگار مصون بماند و روزی روشنی بخش دیدگان ادب دوستان پارسی و آذری ایران عزیز گردد .
عشق و ارادت به اهل بیت از ویژگی‌های بارز و برجسته این شاعر دلسوخته بود . در قسمت متفرقات دیوان اشعار وی این عشق و ارادت را می‌توان در قصایدی چون مقام محمّد (ص) ، كیست سلطان جُز علی ، ولایت علی (ع) ، شوكت و جلال محمّد (ص) و ترجمه ی كلمات قصار مولی علی علیه‌السلام به شعر دید .
