ادبیات دهه هشتادی

دكتر مدرسی در آغاز گفت :
در كلام نزدیك ترین نوع ارتباط ایجاد می شود.لذا ادبیات می تواند نقشی كلیدی در ایجاد ارتباط داشته باشد.
مدرسی در ادامه گفت :
كلام غلط گاهی می تواند برخورد فیزیكی نا هنجار به وجود آورد. لذا برای ارتباط كامل باید به زبان و ادبیات روزمره ی خود توجه ویژه ای داشته باشیم.
گرچه واژه «گسست نسل‌ها»، نزدیك به دو دهه است كه در فضای گفت‌وگویی ایران مطرح شده اما پدیده‌ای است كهن كه اغلب نیز عرصه كشمكش زندگی بشر بوده است. شاید بتوان گفت در كشور ما شكاف میان نسل‌ها هنوز به معنای واقعی ایجاد نشده اما كشمكش بین نسلی همچنان وجود دارد و هر چه به جلو می‌رویم احساس نگرانی در این زمینه بیشتر می‌شود تا جایی كه در صورت عدم مدیریت به موقع و درست، به مرور، این كشمكش به شكافی عمیق تبدیل خواهد شد.
مدرسی در ادامه گفت :
اگر قرار است سطح جامعه توسط جوانان رشد یابد باید ادبیات و زبان آن ها نیز به همان اندازه رشد یابد. این رشد می تواند در محیط خانواده یا جامعه صورت پذیرد.
این نسل، گروه‌های مرجع خود را در فضای مجازی جست‌وجو می‌كند. قبلا رادیو، تلویزیون و مطبوعات، رسانه‌هایی بودند كه به گروه‌های مرجع جوانان شكل می‌دادند و این گروه‌های مرجع را به مخاطبان معرفی می‌كردند اما در حال حاضر، به دلیل حضوری كه افراد در شبكه‌های اجتماعی دارند، این فضای مجازی است كه گروه‌های مرجع را شكل می‌دهد و معرفی می‌كند و چون فضای مجازی نیز فضای تصویری است، در نتیجه، گروه‌هایی از نخبگان كه در این فضا حضور بیشتر دارند و ثانیا با فرهنگ تصویری ارتباط بیشتری می‌توانند برقرار كنند تبدیل به گروه‌های مرجع این نسل می‌شوند. این سبب می‌شود كه گروه‌های مرجع هنری نسبت به گروه‌های مرجع ادبی موفقیت بیشتری از حیث تاثیرگذاری در فضای مجازی پیدا كنند. همچنین، گروه‌های ادبی موفقیت بیشتری نسبت به گروه‌های مرجع علمی داشته باشند. اینجا می‌بینید كه تا اندازه‌ای روشنفكرانی كه دارای ادبیات و نوشتاری هستند كه اولا از یك پیچیدگی متنی برخوردار است و ثانیا قابل تلخیص نیست، نمی‌توانند حضور خیلی موثری را در فضای مجازی داشته باشند.
مدرسی در پایان گفت : خانواده می تواند مهم ترین نقش را به عنوان سنگ محك ایجاد كند و ادبیات درست را به نوجوانان آموزش دهد.