به بهانه درگذشت علی اكبرپور؛ بتهوون موسیقی ایران

علی اكبرپور، موسیقیدان و آهنگساز توانای كشورمان كه اهالی موسیقی او را «بتهوون ایران» می شناختند، مدرك درجه یك هنری داشت.
او سال 1313 در روستایی از توابع خشك‌بیجار متولد شد. تحصیلات ابتدایی خود را در شهر رشت سپری كرد. اولین استاد او در فراگیری ساز ویولن «موسیو یِرواند» بود. از دیگر استادان او می‌توان به «كیهان دیوان بیگی» و «ركن‌الدین نژند» اشاره كرد. در سال‌های جوانی یك اركستر تشكیل داد كه در رادیو رشت به اجرای موسیقی می‌پرداخت و «غلامحسین بنان» در سال 1334 با آن اركستر برنامه داشته است.
در آن ایام با خوانندگانی همچون: ناصر مسعودی، فانی، نادر گلچین و فریدون پوررضا به عنوان آهنگساز، رهبر اركستر و نوازنده همكاری می‌كرد.
مجموعه «نغمه‌های زندگی»، «سوئیت‌ها» و «سمفونی‌ها» قطعه‌های گوناگون برای «ویولن»، «فلوت»، «نی» و «پیانو» از جمله آثار بی‌كلام اوست كه برای اركسترهای بزرگ و كوچك نوشته شده است. او با اركسترهایی نظیر «باربد»، «نكیسا» و اركسترهای بزرگ رادیو و تلویزیون همكاری داشت.