بررسی وضعیت سینمای كمدی

اسلام زاده در ابتدا در مورد لزوم سینمای كمدی صحبت كرد و گفت :
در دنیای معاصر اگرچه نیاز به خندیدن فزونی یافته، اما به همان اندازه نیز خنداندن دشوار‌تر شده است. سینما در بدو خود با كمدی متولد شد و نخستین تصاویر و فیلم‌ها با نگرش‌های كمیك شكل گرفتند و هنوز بسیاری بر این باورند كه «چارلی چاپلین» برترین چهره‌ی سینمایی جهان است در حالی كه به سینمای كمدی تعلق دارد؛ تمام این گزاره‌ها ما را به درك اهمیت ژانر كمدی یاری می‌كند، گونه‌یی كه به دلایل مختلف بیش از دیگر ژانرها توانایی پالایش روانی مخاطبش را دارد. از یاد نمی‌بریم كه در بزرگ‌ترین اثر نمایشی دنیا هملت، «شكسپیر» میان‌پرده‌هایی با نگرش كمیك آفریده تا اندكی از بار روانی تراژدی بر مخاطب خود بكاهد و این هرچند دارای نشانه‌‌شناسی مختص آثار نمایشی آن دوران بوده، اما نشان‌دهنده‌ی اهمیت كمدی نزد بزرگان هنرمند نیز است.
اسلام زاده در ادامه كتاب خنده نوشته هانری برگسون را معرفی كرد و گفت :
كتاب "خنده" مجموعه ای از سه مقاله است كه توسط "هانری برگسون" فیلسوف فرانسوی نوشته شده و برای اولین بار در سال 1900 منتشر شد. این مقاله ها به زبان فرانسه نوشته شده است . این سه مقاله برای اولین بار در مجله ی فرانسوی Revue de Paris منتشر شد. كتاب "خنده" در سال 1924 توسط انتشارات آلكان منتشر شد و به مناسبت صدمین سالگرد تولد "هانری برگسون" در سال 1959 توسط انتشارات Universitaires de France تجدید چاپ شد. برگسون در پیشگفتاری كه در سال 1900 منتشر شد ، توضیح می دهد كه از طریق این سه مقاله ، او می خواست "خنده" ، به ویژه خنده ی ناشی از كمیك را مورد بررسی قرار دهد و دسته های اصلی موقعیت های طنز را تعیین كند .
"هانری برگسون" در دیباچه ای كه در سال 1924 برای جایگزینی پیشگفتار اولیه نوشته شد ، توضیح می دهد كه روش وی كاملا جدید است زیرا در تعیین روند كمیك، به جای تجزیه و تحلیل تأثیرات كمیك انجام می شود. وی تصریح می كند كه روش وی با نتایج روش دیگر منافاتی ندارد ، اما تصور می كند كه این روش از نظر علمی دقیق تر است. همان طور كه مارك سینكلر درباره ی "هانری برگسون" اظهار نظر می كند: "برگسون متعلق به گروه اندكی از فیلسوفان اصلی است كه به عمق موضوع "خنده" و كمیك به عنوان منبع آن پرداخته اند.به علاوه ، این مقاله به عنوان یك كل ، یك لحظه ی مهم در فلسفه ی برگسون است". بخش یكم كتاب، شامل مباحثی درباره ی كمیك است و به طور كلی شكل های كمیك و حركت های كمیك و نیروی گسترش كمیك را شرح می دهد .در بخش دوم درباره ی «وضعیت كمیك» و «سخن كمیك» بحث شده است و بخش سوم به كنكاش درباره ی«شخصیت كمیك» اختصاص دارد .

او در پایان گفت :
واقعیت این است كه حال كمدی در هیچ جای جهان خوب نیست و بهتر آن است بازنگری ویژه ای در این زمینه صورت بگیرد.