گفتگو با دكتر محمد علی مرآتی در برنامه نیستان
مرآتی در این برنامه در ابتدا در مورد مراسم عشای ربانی و نقش آن در موسیقی كلاسیك غرب صحبت كرد و گفت :
عشای رَبّانی یا شام خداوند یا آیین سپاسگزاری یكی از هفتآیین مقدس است كه تقریباً در تمام فرقههای مسیحیت به انجام میرسد.
وی در ادامه دین را نقش مهمی در شكل گیری این نوع موسیقی دانست و ادامه داد :
دوره رنسانس، نخستین دوره از دورههای موسیقی كلاسیك است كه به رسمیت شناخته میشود. این دوره از سال 1450 شروع شد و برای موزیسینها دوره اكتشاف، نوآوری و كاوش در جهان موسیقی بود.
اگرچه در دوران رنسانس، بخش عمده موسیقی همچنان مذهبی باقی ماند، اما آهنگسازان نوعی آزادی پیدا كردند و توانستند در آثار خود از هنر، اسطورهشناسی كلاسیك و حتی ستارهشناسی و ریاضیات تاثیر و ایده بگیرند. در این دوره جنبش فكری اومانیسم غالب بود و شیفتگی به فرهنگ یونان و روم در اومانیستهای مسیحی موج میزد. موسیقی و تعلیم آن اهمیت زیادی پیدا كرد.
در كنار موسیقی كلیسایی، موسیقی غیر مذهبی نیز رواج داشت. از مهمترین گونههای موسیقی آوازی غیر مذهبی رنسانس، موسیقی مادریگال بود. این موسیقی برای چندین تكخوان نوشته میشد و براساس یك شعر كوتاه بود كه اغلب مضمونی عاشقانه دارد.
بیشتر موسیقیهای این دوره برای آوازخوانی نوشته میشدند كه یا به صورت قطعات كرال در كلیسا اجرا میشدند یا به صورت مادریگالها (آوازهای غیر مذهبی). در این دوره همچنین شاهد رشد موسیقی بیكلام هستیم و قطعاتی را میبینیم كه صرفا برای ساز ساخته میشدند. در این خصوص سازهایی همچون سكبات ، نوع اولیهای از ترومبون، و لوت كاربرد زیادی داشتند و قطعات زیادی برای آنان نوشته میشد.
در اوایل دوره رنسانس، بیشتر آهنگسازان اهل شمال فرانسه یا كشورهای شمال غربی اروپا بودند، جایی كه از حمایت بیشتری برخوردار بود. اما اندكی بعدتر، موزیسینها از شمال اروپا برای پیشرفت در كار خود به جنوب میرفتند.
مرآتی در پایان در مورد موسیقی كرال، نخستین وجه شكل گیری موسیقی رنسانس صحبت كرد و گفت :
سبك و روش موسیقی كلیسایی رنسانس با عبارت پلی فونی كرال توصیف می شود. موسیقی كنترپوآنی برای یك یا چند گروه كر با چندین خواننده در هر بخش صدایی. بخش عمده این موسیقی به قصد اجرای آكاپلا تصنیف می شد. ( آكاپلا به معنای برای كلیسا است و بنابراین به موسیقی كرالی می گویند كه بدون همراهی ساز خوانده می شود ).