اكرامی فر در همایش «تنفس صبح» مطرح كرد:شاعران باید بدانند برای چه مخاطبی شعر می سرایند پس مخاطب شناسی در این زمینه امر مهمی است.
محمود اكرامی فر، شاعر و منتقد ادبیات با حضور در كمیسیون تخصصی شعر و موسیقی مراكز استان‌های گردهمایی شاعران و موسیقدانان گفت: این گردهمایی فرصتی است تا مدیران مراكز موسیقی استان‌ها با هم تعامل كرده گام‌های مثبتی برای ارتقای شعر و موسیقی در مراكز بردارند.
وی با تأكید بر شناخت مخاطب و دانستن نیاز او بیان كرد: شناخت مخاطب شعر ضروری است. باید بدانید كه این شعر را برای چه طیفی از جامعه و بر اساس كدام نیاز او می‌سرایید.
وی افزود: باید كاری را تولید كنید كه مردم دوست داشته باشند. دانستن این علاقه از اثر سنجی و نظرسنجی های پیاپی حاصل می‌شود. وقتی شعری سروده می‌شود و به دل مخاطب می‌نشیند و همه آن را زمزمه می‌كنند یعنی نیاز مخاطب را برآورده كرده‌اید.
این شاعر و پژوهشگر ادبی جایگاه مخاطب در ادبیات فارسی را مهم دانست و اظهار كرد: شما با شعر می‌توانید اندیشه مخاطب را درگیر كنید. می‌گویند دهانی كه حرفی برای گفتن نداشته باشد به خمیازه منتهی می‌شود. پس باید به نحوی احساسات مخاطب را با خود همراه كنید كه او از سروده شما لذت ببرد. پس اگر می‌خواهید اثرگذار باشید باید حرف خوب بزنید.
اكرامی فر ضمن توصیه به مدیران موسیقی برای بها دادن به شعر تصریح كرد: اگر رسانه حرف خوب می‌خواهد بزند باید بهای خوبی هم برای آن پرداخت كند. شاعران باید برای اثر خودشان بهای بالایی قائل شوند و خیلی ارزان فروشی نكنند.
وی افزود: امروز متاسفانه نگاهی كه به شعر می‌شود، یك نگاه فاخر نیست، چه در رسانه و چه در اجتماع به شعر و ادبیات نگاه ابزاری می‌شود. شاعر كتاب «گنگ خاكسترى» از رسانه ملی درخواست كرد كه برای شعر و موسیقی ارزشی برابر قائل شود و ارزش شعر را در رسانه حفظ كند.
این شاعر در بخش دیگری از صحبت‌های خود یادآور شد: واقعیت این است كه رسانه برای شعر خیلی بها نمی‌دهد و رسانه‌ای كه دغدغه ادبی داشته باشد نداریم و انتظار ما این است كه در دوره جدید رسانه ملی شاهد توجه شعر در صداوسیما باشیم.
اكرامی‌فر با اشاره به حلقه مفقوده شاعر و آهنگساز در یك كنسرت گفت: خواننده‌ای كه می‌خواند سهم مهمی از هنرش را وامدار شعر و آهنگی است كه حقوق مادی و معنوی‌اش نادیده گرفته شده است. در حالی كه شاعر و آهنگساز تولید كننده اصلی و خواننده یك رابط است كه این دو مهم را با صدایش به منظه ظهور می‌رساند. با این حال سهم این سه هیچگاه برابر نبوده است و مخاطبی كه بارها در كنسرت یك خواننده معروف شركت می‌كند نام ترانه‌سرا و آهنگساز را نمی‌داند.
شاعر شعر «یا علی گفتیم و عشق آغاز شد»، افزود: برای شاعر و آهنگساز شأن قائل شوید و برای تولیدات آن‌ها بهایی در خور شأن پرداخت كنید.
این پژوهشگر رسانه با اشاره به اهمیت حفظ سرمایه‌های معنوی مردم بیان كرد: فرهنگ عامه ناقلان و خالقان نامشخص و راویان مشخصی دارد. ارزش فرهنگ عمومی به همین روایتگری ناقلانی است كه ترانه یا آهنگی را سینه به سینه دریافت كرده و آن را نسل به نسل روایت می‌كنند از این رو باید ما نیز حافظان این فرهنگ باشیم و بدون مصادره شخصی این فرهنگ آن را به نسل بعد منتقل كنیم.
اكرامی‌فر فرهنگ عامه را نوعی انفال دانست و گفت: شعر حافظ و سعدی انفال و برای عموم مردم است. بخشی از سرمایه مردم است كه اگر ناشر دیوان آن را چاپ می‌كند باید سهمی از سودش را به مردم پرداخت كند.
وی در پایان شاعران و پدیدآورندگان موسیقی را وارثان فرهنگ عمومی دانست و گفت: شما خالقان و همراهان فرهنگ عمومی هستید. وقتی اثری تولید می‌كنید یعنی در مهندسی پیام نقش تعیین كننده‌ای داشته‌اید و سهم شما در تولید با سهم صداوسیما در توزیع پیام برابر است پس باید در این مهندسی جایگاه خود را حفظ كنید.
