زندگی و آثار استاد «ابراهیم قنبری مهر» استاد طراحی و اجرای سازهای ایرانی و ویولون در برنامه «مستند فرهنگ» بررسی شد.
در این برنامه از استاد «قنبری مهر» بعنوان یكی از اسطوره های تكرار ناپذیر ایران در زمینه طرح و اجرای سازهای ایرانی و ویولون یادشد.
ابراهیم قنبری‌مهر، مهر 1307 در تهران متولد شد.در شش‌سالگی پدرش را از دست داد. پس از تحصیل تا پنجم ابتدایی برای امرار معاش به كارهای مختلفی از جمله نجاری روی آورد. با توجه به علاقه‌ای كه به موسیقی داشت، پس از چند سال و زمانی كه امكانات فراهم شد، تصمیم گرفت تا برای یادگیری موسیقی و نوازندگی ویلن نزد ابوالحسن صبا برود. پس از گذراندن یك دوره نت‌نویسی و آشنایی با گام‌های موسیقی ایرانی و غربی و یادگیری نوازندگی، صبا پیشنهاد ساخت ویلن را به وی میدهد و او را به سورن آراكلیان معرفی میكند تا از اطلاعات و مطالعات نظری وی آگاه شود. وی با استفاده از راهنمایی‌های ابوالحسن صبا و سورن آراكلیان به ساخت ویلن پرداخت.او در سال 1334 كارگاه سازسازی وزارت فرهنگ و هنر را تاُسیس كرد.
در این برنامه همچنین با اشاره به تلاش «قنبری مهر» برای رفع اشكالات سازهای ایرانی عنوان شد:
«ابراهیم قنبری‌مهر» در سازهای ایرانی تغییراتی ایجاد كرد تا مشكلات این سازها را كمتر یا برطرف كند. از جملهٔ این فعالیت‌ها می‌توان به تنظیم فاصلهٔ گوشی، ثابت كردن خرك سه‌تار، تثبیت پرده‌های تار و سه‌تار با فلز، تغییر سرپنجهٔ تار و سه‌تار به قالب گیتار، ایجاد شیار در اطراف دهانهٔ كاسه و نقاره تار، طراحی ساز كروماتیك سنتور، تغییرات در سازهای قانون و كمانچه اشاره كرد.
از دیگر فعالیت‌های او، ابداع تكنیكی در تزئین سازها با بهره‌گیری از تلفیق ورق برنج و چوب‌های زینتی معروف به «مِهركاری» است كه استادان سازندهٔ ساز، نام آن را از پسوند فامیل قنبری‌مهر گرفته‌اند.
«قنبری‌مهر» در اوایل دههٔ هفتاد، با اندازه‌گیری نسبت نوازنده به ساز در نقاشی‌های ظروف به‌جای مانده از دورهٔ ساسانی، بربط‌هایی را مشابه بربط‌های آن دوره، به دو صورت متفاوت، یكی با صفحهٔ پوستی و دیگری با صفحهٔ چوبی ساخت.
«استاد قنبری مهر» در گفتگو با برنامه «مستند فرهنگ» گفت: من همواره عاشقانه كار كرده ام و فقط به خود مسئله موسیقی و ساز پرداخته ام و معتقدم ویولن به خودی خود یك جعبه است و بسته به نوازنده كه میزند ارزش و معنا می یابد؛ اصل آن است كه شخص نوازنده با آن ساز چه میكند؛ میزند یا احساسش را روی ساز میریزد؟ اگر بخواهد صرفاً با پول رد و بدل شود، معنایش را از دست میدهد.
وی همچنین با تاكید بر صداقت و عشق در ارتباط با مردم و كارش گفت: من همواره با عشق كار كرده ام و محصول كارم را به كسی(مشتری) داده ام؛ درواقع معتقدم باید ابتدا رابطه معنوی بین من و نوازنده ایجاد شود و بعد رابطه پولی.
وی همچنین با اشاره به خاطره تعمیر ویولون نوازنده آلمانی در ایران گفت: می خواهم اولاً بازار سیاه نباشد و ثانیاً سازهایم در دست كسانی باشد كه در موسیقی توانایی اجرا داشته باشند، نه آنها كه دركی از هنر و ساز ندارند.
