ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حكیم بن عبدالرحمن بن آدم رودكی سمرقندی؛ زادهٔ اواسط قرن سوم هجری قمری 244 قمری) از شاعران ایرانی دورهٔ سامانی در سدهٔ چهارم هجری قمری است.
جز آن كه مستی عشقست هیچ مستی نیست
همین بلات بسست، ای بهر بلا خرسند
خیال رزم تو گر در دل عدو گردد
ز بیم تیغ تو بندش جدا شود از بند
ز عدل تست به هم باز و صعوه را پرواز
ز حكم تست شب و روز را به هم پیوند
به خوشدلی گذران بعد ازین، كه باد اجل
درخت عمر بداندیش را ز پا افگند
همیشه تا كه بود از زمانه نام و نشان
مدام تا كه بود گردش سپهر بلند
به بزم عیش و طرب باد نیكخواه تو شاد
حسود جاه تو بادا ز غصه زار و نژند
رودكی