شاهنامه خوانی و نقالی

یك شاهنامه خوان و نقال گفت: روایت شاهنامه و شاهنامه خوانی یك سنت فرهنگی است كه ریشه در باورهای آیینی و سنتی ایران دارد. امیرصادقی افزود: شاهنامه برای ما به لحاظ هویت زبان ملی ارزش بزرگی دارد؛ چون زنده كننده این زبان است و این حدس همیشه بوده و هست كه اگر شاهنامه نبود، زبان فارسی از بین می رفت.
یك شاهنامه خوان و نقال گفت: روایت شاهنامه و شاهنامه خوانی یك سنت فرهنگی است كه ریشه در باورهای آیینی و سنتی ایران دارد.

امیرصادقی افزود: شاهنامه برای ما به لحاظ هویت زبان ملی ارزش بزرگی دارد؛ چون زنده كننده این زبان است و این حدس همیشه بوده و هست كه اگر شاهنامه نبود، زبان فارسی از بین می رفت.
وی اظهار داشت: نقالی شاهنامه یكی از الگوهای مهم و تأثیر گذار نمایش در ایران است این گونه نمایشی قدمتی مربوط به دوره ساسانیان و اشكانیان دارد كه آن موقع نقال با استقاده از آواز و موسیقی داستان هایی را روایت می كرد در واقع نقالان و شاهنامه خوانان نگهبانان قصه های عامیانه هستند.

وی گفت: دور شدن از اصل، ریشه ها و باورهای آیینی و سنتی، بزرگترین خطری است كه توسعه فرهنگ هر كشور را تهدید می كند و امروز بقا و حیات هنرهای آیینی و سنتی مانند نقالی و تعزیه تنها در گرو تلاش هنرمندان نیست و باید مسوولان بیش از پیش در عرصه حمایت از این هنرها حاضر باشند.

بنیانگذار فردوسی سرا افزود: امروزه نقالانی كه با نقل زندگی را می گذرانند به تعداد انگشتان دست هستند و این امر تهدیدی جدی است كه می طلبد مسئولان حمایتهای لازم را داشته باشند.

وی گفت: ممارست و حركت به سوی متونی كه كمتر كار شده اند می تواند موجب تداوم نقالی شود، زیرا نقالی یك هنر فردی است و به لحاظ شناخت فرهنگ و سنت های آحاد مردم در تمام ادوار تاریخ حائز اهمیت است.

این نقال بیان داشت: جوانانی كه توان شاگردی و دویدن دارند در عرصه آموزش نقالی وارد شوند البته كار سختی است چرا كه این هنر پرورش بدن، صدا، تكنیك و مخاطب شناسی و رعایت اصول آداب و قواعد را نیاز دارد.

این شاهنامه خوان گفت: شاهنامه، چه در بخش روزگاران پیش ازتاریخ و چه در بخش تاریخی، چه آنگاه كه سینه به سینه نقل می شده و چه آنگاه كه به نوشتار در آمده و هم در هزار سال گذشته كه به زیور شعر فارسی آراسته شده، وظیفه ی نگاهبانی هویت ایرانی را به نیكی انجام داده است.

امیر صادقی روایتگر باسابقه شاهنامه فردوسی كه به بیان بزرگان ادب و فرهنگ ایران وبا توجه به سابقه كاری خود، به پسر فردوسی معروف شده و بر این اساس عاشقانه در جهت معرفی دیدگاه های فردوسی در جامعه و انتقال و ارتباط با مفاهیم آن به نسل های جوان تر فعالیت می كند. او بخش عمده ای از درآمد و وقت خود را صرف فردوسی كرده است .