ابو منصور محمد بن احمد توسی (پس از 320 – میان 367 تا 369 هجری قمری) كه بیشتر به كوتاهی با نام دقیقی شناخته می‌شود، یك شاعر فارسی‌زبان بود. او از نخستین كسانی بود كه پیش از فردوسی تلاش كرد داستان‌های ملی ایران را به شعر درآورد.
در افكند ای صنم ابر بهشتی
زمین را خلعت اردیبهشتی
زمین برسان خون‌آلود دیبا
هوا برسان نیل اندود مِشتی
به طعم نوش گشته چشمه آب
به رنگ دیده آهوی دشتی
بهشت عدن را گلزار ماند
درخت آراسته حور بهشتی
چنان گردد جهان هزمان كه در دشت
پلنگ آهو نگیرد جز به كُشتی
بتی باید كنون خورشیدچهره
مهی گر دارد از خورشید پشتی
بتی رخسار او همرنگ یاقوت
میی بر گونه جامه ی كنشتی
جهان طاووس گونه گشت گویی
به جایی نرمی و جایی درشتی
بدان ماند كه گویی از می و مشك
مثال دوست بر صحرا نبشتی
ز گِل بوی گلاب آید بِدانسان
كه پنداری گُل اندر گِل سرشتی
دقیقی چار خصلت برگزیده‌ست
به گیتی از همه خوبی و زشتی
لب یاقوت‌رنگ و ناله چنگ
می چون زنگ و كیش زردهشتی
دقیقی
