بهاء الدین محمد عاملی مشهور به شیخ بهایی از دانشمندان بنام عهد شاه عباس صفوی است. وی در سال 953 هجری قمری در بعلبك متولد شد. در 13 سالگی همراه پدرش به ایران مهاجرت كرد. وی تألیفاتی به فارسی و عربی دارد .
پای امیدم، بیابان طلب گم كرده‌ای
شوق موسایم، سر كوی ادب، گم كرده‌ای
باد گلزار خلیلم، شعله دارم در بغل
نالهٔ ایوب دردم، راه لب گم كرده‌ای
می‌كند زلفت منادی بر در دلها كه من
گوهر خورشید در دامان شب گم كرده‌ای
گوهر یكتای بحر دودمان دانشم
لیكن از ننگ سرافرازی، لقب گم كرده‌ای
ای بهائی! تا كه گشتم ساكن صحرای عشق
در ره طاعت، سر راه طلب گم كرده‌ای
